Po ścianie ciekną resztki kolorowych myśli szarej dziewczyny. Psychicznie niestabilnej, w umyśle ścisłej, błąkającej się w samotności. Zakrywa twarz dłońmi, które coraz głębiej wbijają jej się w skórę. Czerń powoli wypływa z jej białej duszy i ulatuje głębokim otworem w sercu. Ona tak bardzo kochała wszystkich... Zwiewna sukieneczka skropiona resztkami krwi jej ofiary dumnie powiewa na wietrze. Tylko, że ofiarą, w tym przypadku jest ona sama. Drapieżne oczy zioną pustką i nicością, drobne ramiona trzęsą się ze złości, oddane za przyjaciół życie ciągnie się za nią coraz dalej, a kajdanki miłości blokują ruchy mózgu. Ona nadal pragnie, żeby ktoś posłuchał tego co ma do powiedzenia. Ale przecież nie zatruje życia tym, których kocha najbardziej, nie zniszczy im komfortowego wizerunku, który sobie o niej wytworzyli. Nie chce tego robić. 

Kolorowa ściana pochłania szarą dziewczynkę.



 ###
 #TeamSłowacki
 ###

Boję się wyrażać. Boję się otworzyć. Nie ucieknę, bo już to zrobiłam. Tu jestem sobą.
 ###

Czuwaj.


Podpisano

~ALEKSandra

To mój mały odpowiednik --> 🐈