Hiç aldırmadan çevresinde olup bitene ciseleyen yaz yağmuru altında ağır adımlarla yürümeye devam etti. Ensesine kadar inen sarı uzunca dalgalı saçları artık yağmur damlalarının boynunu islatmasina engel olamıyordu. Hafif bir esintiyle başlayan yağmur daha da artıyor, genç adam yürümeye inatla devam ediyordu. Arada bir kendi kendine iyi ki almışım bu polari diyordu. Gerçektende iyi ki almıştı. Yoksa toroslarin incecik yaz yağmuru onu hasta etmeye  yeterdi. Şimdi en azından pek usumuyordu. Toroslar deyip geçmeyelim. Goknar ve sedir agaclariyla koyu yeşile bürünmüş bu yayla yaz dönemi dahi insanı üşüturdu.
          Hiç bir şey umurunda değildi zeynelin. Ne yorgunluk, Ne soğuk, Ne yağmur... Bir an önce dedesinin elini öpüp Hayır duasını almak istiyordu. Hem orada çocukluk arkadaşlarını görecek, onlarla hasret giderecekti. Bu nedenle bir an önce gitmeliydi göller yaylasına. Bulunduğu yer göller yaylasına araçla 15 dakika yürüyerek 2 saatlik mesafede yer alıyordu.  Çok yorgun olduğu halde bu yolu gitmeliydi. 
          Yaklaşık yarım saat yürüdü. Havanın kararması yaklaşıyor, yağmur gitgide şiddetini artırıyordu. Yaylaya giden son araba da gitmiş olduğu için bu yolu yürümek durumundaydi. Üzeri sırılsıklam olmuş vaziyette, neredeyse titreme nöbetleri geçiriyordu. Ancak şartlar ne olursa olsun gitmeliydi. Onu bekliyorlardı. Hem merak etmezlermiydi dedesi ve nenesi? Bu düşünceler içinde zihin jimnastigi yaparak ilerliyordu. Akdam yaylasıni geçtiği için çevrede artık hiç bir tane yayla evi kalmamıştı. Etraf issizlasmis, uzaklardan gelen çoban sesleri, çoban kopeklerinin havlamalarindan Başkaca ses de kalmamıştı. SEVİYORUM YAZMAYI. İÇİMDEN GELDİĞİ GİBİ YAZIYORUM