Gnom aspołeczny

Tu tu du, tu tu du

Jest niebezpieczny



Dzisiaj przyjrzymy się niezwykłemu mieszkańcowi wattpadowej dżungli. Niewiele osób wie o jego istnieniu. To małe, wredne, ciastkolubne stworzonko, kochające ciemne zakamarki własnej śniadaniówki w których to uwielbia spać przez swojski zapach wędzonego tofu, rzadko pokazuje się ludziom. 

Lubi stopić spodnie od piżamki kiedy przytula się do szyby kominka, nie lubi gdy herbata jest za gorąca, a ludzie za głośni.
Płeć nieokreślona, bo nikt nie odważył się jej sprawdzić, a ci co próbowali... ekolodzy nie chcą by mówić o ich dalszych losach. Ten zagrożony gatunek już teraz dobrze radzi sobie z zdobywaniem wrogów. Przedstawia się w formie żeńskiej by uśpić czujność przyszłych ofiar. 
Wiek: o wiele za stary by czuć się z tym dobrze, ale to nie problem. Gnomy to mistrzowie kamuflażu. Nikt nie pozna go jako osoby na skraju dojrzałości, kiedy dumnie maszeruje po mieście w wełnianej czapeczce o kształcie jednorożca. 
Gnomy to z natury samotniki, lecz bardziej usocjalizowane osobniki potrafią żyć w grupie ludzi jeśli są regularnie dokarmiane cukrem i muzyką ze Steven Universe. 
Orientacja: nieokreślona, no chyba że orientacja w terenie. Wtedy to "brak". 
Gnom aspołeczny to bardzo popularna odmiana muchomornikowa, która w przeciwieństwie do Gnomów pospolitych (podgrzybkowych) pisze tak zwane w ich dialekcie "Kcionszki" lub "Homowiastki", a także "Wierszomydła"
Na przestrzeni wielu lat ludzkości nadal udało się zaobserwować tylko niektóre z jego dziwnych zwyczajów, tak więc Gnom nadal pozostaje dla nas zagadką. 
Czytała: Krystyna Czubówna