Samantha

Bunun hakkında konuşmak benim için kolay değil. Kalbin en hassas tellerine sahibim. İfade etmesi çok zor, açıklayamam. Tek duyduğum senin sesin... Git gide derinleşiyor ve derinleşiyorum. Her şey zorlaşıyor ve ben de zorlaşıyorum. Gökyüzü kararıyor ve kararıyorum. Aşkımızı arıyorum bu evrende ama yanlış yerdeyim... Ah, Tanrım. Saçımda rüzgar elini tutuyorum, şarkımızı dinliyoruz. Şimdi gittin, hiçbir şey hissedemiyorum.
          
          Bu doğru bir karar değil mi? Kader her şeyi gösterecek. Nasıl aşarım okyanusları sen olmadan? Ruhumu dinle, bak nasıl atıyor kalbim. Sonsuza kadar tut çelimsiz ellerimi. Yıpranmış ruhun aşınıyor. Beni tenine ve kemiklerine sar. Kurtuluşumuz asla feda edilmeyecek. Durmak istiyorum ama sana ulaşmaya ihtiyacım var. Dişlerinden bal damlıyor bu hikayenin sonu nasırlı ellerim. Ağlıyorum. Yok olmuş, çökmüş bir haldeyim. 
          
          Ellerimin sıcaklığını hisset, onlar soğuk bu da sana daha çok ihtiyaç duymamın nedeni. Eğer uzak bir gelecekte gülersem, bunu yaptığımı sana söylerim. Kalbim hâlâ yanıyor şiddetli bir arzuyla. Seni tekrar bulacağım tıpkı kader gibi. Aklımı kaybediyorum, ışığımı özlüyorum. Tüm bu evrende senin adını sesleniyorum. Seninle tanışmak sanki evren tarafından tasarlanan bir tiyatronun bölümü gibi.
          
          Dile getiremediğim umutsuz hayallerimi kalbimde saklıyorum. Her gece hâlâ benimle olduğunu hayal ediyorum, yanımda gördüğüm hayaletin çok gerçekçi.
          Silüetin hâlâ kalbimde yaşıyor gizli sevgilim... Sana söz veriyorum zaman bizi silmeyecek.
          
          Seni sevmek acıtıyor fakat ben yine de seni seviyorum. Çünkü bunlar gerçek hislerim.
          
          ¹⁴¹²²⁴

Beni tekrar terk etme

Rüyamda beni öptüğünü gördüm 
          Hâlâ canlı ve gerçeksin

Aşığım diyorum biliyorsun 

Unutamadığım, unutamayacağım 
          bir andı bizimkisi.
          Kokun sindi tenime
          ya da ben öyle sandım, bilemiyorum.
          Yanımdayken bile özlüyorum seni,
          tıpkı güneşin ay'ı özlemesi gibi...
          Seninleyken kum saatinin varlığını unutuyorum,
          zamanı durdurmak ve sadece 
          seninle olmak istiyorum.
          Seni sevmek ne muhteşem, 
          beni sevmen ne büyük huzur sevgilim.
          Gözlerinden öpüyorum ama yetmiyor,
          tenini hissetmek, sıcaklığında kavrulmak istiyorum.
          Belki bir gün dudaklarımız 
          sessizce dans eder diye umuyorum. 
          
          ²⁷⁰⁹²⁴ 
          

Dönüyor her şey, 
          ben boşlukta sallanırken.
          Tutunacak tek bir dal yok rüyalarımda.
          Hissetmiyorum kendimi,
          ruhum hapsolmuş karanlığa.
          Derimi yüzüyorum,
          kırmızıya boyanıyor ama hissetmiyorum.
          Görünürde her şey aynı 
          çünkü hepsi görünmeyen tarafta saklı.
          Kemiklerim kırılıp tek tek batıyor etime,
          canım yanıyor ama konuşamıyorum.
          Söyleyecek çok şeyim var, 
          boğazım düğümlü, ağzımı açsam sustururlar.
          Sesim uzaklarda yaşıyor,
          kimsesiz ve buz gibi bir alanda dolaşıyor.
          Evi yok, dinleyeni yok, göreni yok, soranı yok.
          Korkularına eşlik eden kaygılarında boğuluyor,
          ateş gibi yakıyor benliğini ama konuşamıyor.
          Kanatları kırık olsa da, o biliyor güçünü.
          Korkuları gücüne boyun eğdiriyor,
          sersem ve aptal gibi kapatıyor gözlerini.
          Islık sesleri zihnini ele geçiriyor
          susturmaya çalışsa hüküm giydirirler.
          Yine susmayı seçiyor,
          dargın ruhu buruşuyor 
          ve sonra tamamen yok oluyor. 

Onca yıldan sonra kabullenmem gereken bir şey var; ben ona aşığım.

Beklemediğim bir andı belki de,
          ansızın çalan kapımı açmaya çekindi ruhum 
          ama gizleyemedim merakımı, yenik düştüm.
          Girdin içeri,
          müsaade ettim.
          Belki de izin vermemeliydim?
          Tarifsiz bir çehreye sahiptim, 
          aydınlanmak istemedim.
          Ruhuma ışık tutulsa 
          gün yüzüne çıkardı her şeyim.
          Korkardım, kimse görsün istemezdim.
          Saklanırdım kapılar arkasında, 
          ta ki sen beni fark edene kadar.
          İstesem kaçardım, yapamadım.
          Sözlerin dokundu ruhuma, uzunca okşadı.
          Dallanıp çiçekler açtı korkularımda, 
          tamam dedim bu sefer.
          Bu sefer olacak, kaçmak yok.
          Tutundum sana farkında olmadan, 
          gidemedim bir yere. 
          Bir anda unuttum geçmişimi, silindi hafızam. 
          Kapattım gözlerimi, seni düşledim bir anlığına.
          Tuhaftı belki ama gerçekti.
          İlkti, tekti.
          Bu ben değildim.
          Aynadan baktığımda gördüğüm ruh bana ait değildi, ufak bir aydınlık vardı.
          Karanlık uzaklara hapsolmuştu, 
          tek gördüğüm senin yaydığın sersem edici ışıktı.
          
          

İfade edilmemiş duygular asla ölmez. Canlı canlı gömülmüşlerdir ve sonradan daha çirkin şekillerde ortaya çıkarlar.
          
          -Sigmund Freud

Görmeye gözleri, duymaya kulakları olan, kendini hiçbir faninin sır tutamayacağına inandırabilir. İnsanın dudakları sessizse parmak uçlarıyla konuşur; sözleri her gözeneğinden sızar.
          
          -Sigmund Freud, Psikanalize Giriş Dersleri