Dönüyor her şey,
ben boşlukta sallanırken.
Tutunacak tek bir dal yok rüyalarımda.
Hissetmiyorum kendimi,
ruhum hapsolmuş karanlığa.
Derimi yüzüyorum,
kırmızıya boyanıyor ama hissetmiyorum.
Görünürde her şey aynı
çünkü hepsi görünmeyen tarafta saklı.
Kemiklerim kırılıp tek tek batıyor etime,
canım yanıyor ama konuşamıyorum.
Söyleyecek çok şeyim var,
boğazım düğümlü, ağzımı açsam sustururlar.
Sesim uzaklarda yaşıyor,
kimsesiz ve buz gibi bir alanda dolaşıyor.
Evi yok, dinleyeni yok, göreni yok, soranı yok.
Korkularına eşlik eden kaygılarında boğuluyor,
ateş gibi yakıyor benliğini ama konuşamıyor.
Kanatları kırık olsa da, o biliyor güçünü.
Korkuları gücüne boyun eğdiriyor,
sersem ve aptal gibi kapatıyor gözlerini.
Islık sesleri zihnini ele geçiriyor
susturmaya çalışsa hüküm giydirirler.
Yine susmayı seçiyor,
dargın ruhu buruşuyor
ve sonra tamamen yok oluyor.