Artık her şey fazla anlamsız gelmeye başladı bana. Aklınıza gelebilecek her şey. Her şeyi o kadar anlamsızlaştırmışım ki beynimde, sadece o ve onunla ilgili olan şeyler anlamlı kalmış. Ben anılarımızın yavaşça solduğunu iliklerime hissederken ne yazık ki yapabileceğim hiç bir şey yok. Bu çok acınası geliyor. Ne kadar acınası bir cümle. Yapabileceğim hiç birşey yok. Yorulmuş gibi hissediyorum. Her şeyden bıkmış. Son çarem o'ymuş gibi hissediyorum. Sanki kavuşsak her şey bitecek gibi. Ama aramızda binlerce engel var gibi. Hiç bir zaman kavuşamayacak gibi. Bıkmış gibi hissediyorum. İçimde bahar için açmayı bekleyen son tomurcuk da solmuş gibi. Issız bir çöl gibi beynim. Ve o çölün ortasında bir ben, bir de içimde sen. Vazgeçmek yerine savaşmayı seciyorum senin için. Bu sefer savaşmak vazgeçmekten kolay geliyor. Bizim asla 'biz' olamayacağımızı da biliyorum, ama ümitleniyorum işte. Belki o da sever beni diye. Belkide hiç sevmeyeceksin oysaki. Daha fazla şey yazamam sevgilim. Eğer yazarsam işler benim için daha da zorlaşır. Şimdilik görüşürüz benim karanlığa hapsolmuş meleğim..