"Ben zarar vermekten hoşlanırken; senin bana zarar verebileceğini düşünmen ne kadar komik Melek!" dedi içime işleyen gülüşünü tekrar bana hediye ederken.

"Birgün seni kabuslarımda görürsem ne olacak Berkcan?! Unuttun mu, bana; 'Kendime zarar vermekten hoşlanıyorum ama ölmekten tatmin olacağımı pek düşünmüyorum.' demiştin! " dedim gerçekleri yüzüne yüzüne vururken. O ise; benim bu tatmin olmuş halimden daha üst seviyeye çıkarak kahkaha atmaya başladı. Kahkahası kulaklarıma dolarken bunun pek hayra alamet olmadığını anlamıştım, Berkcan mutlu olamazdı. O saçma bir şekilde hiç bir suçu yokken kendine mutluluğu yasaklamıştı... 

Kahkahası bitse de alaycı gülüşü hâlâ yüzünde, bana bir küfür gibi duruyordu. Dudağından bir kaç kelime dökülüverdi. "Sen... artık kiminle konuştuğunun farkına varacaksın." dedi korkunun iliklerime kadar işlemesine sebep olarak. Dudağındaki alaycı gülümseme kaybolmadan,  gözlerini tutsak ettiği gözlerimden çekip torpido gözüne yöneldi.

"Berkcan sen ne yapıyorsun?!" dedim kalbimin atışlarına kulak asmayıp. Torpido gözünden bir tane jilet çıkarmıştı, dudağımı dişlerken jilete bakıyordum.