Herşey çok tuhaf; insanlar, duygular, hava. 
  Havalar soğuk, insanlar soğuk, ama gereksiz samimiyet fazla. Hayatını yakala olmaya adamış insan çok fazla. Duygular karmakarışık, bir o kadar uzakta. Ha, tuhaf olan birşey daha; etraf huzurlu, hatta sakin. 
   Duygularım karışmış, çözemiyorum. Hayallerim gerçekleşmek üzere çıktığı yolda şarampole yuvarlandı, onlar da paramparça. 
  Belki ruhum mutlu, belki sinirlerim bozuk. 'Belki'lerin sonu yoktur. 'Belki'lerle bir yere de varılmaz. Çelişkiyle de başa çıkılmaz. Hayatın ortasını bulmak çok zordur, herkes yapamaz. 
   Bir insan birini severken aynı zamanda başkasını sevemez bence. Çiğköfteyle dondurma da yenmez. Bir işi yaparken diğerinden fedakarlık etmeli mesela insan. İki şey aynı anda olmaz. 
   Mutluyken aynı zamanda üzülmek mesela; çok nadir olur ama o. Kalp mutsuz ve kırıkken tebessüm edebilen insanlar da vardır, o durumda kahkaha atabilen insanlar da. 
  Ama çoğu insan tebessümle yetinir, daha fazlasını yapamaz. Bazıları tebessüm bile edemez, acısını açık açık yaşar. O kahkaha atabilenler ise profesyonel kişilerdir; yüzündeki maskeyi belli etmeyenler.
  Kahkaha atabilenler aynı zamanda korkusuz ve cesurdurlar. Özgüvenleri tamdır bir kere. Hayatı nasıl yaşayacağını herkesten iyi bilirler aslında. Ama bildiğini uygulamayıp yanlış yaşayanlar çoktur.
   İnsan olmak çok önemlidir. Fakat insanoğlu aptaldır. Ne yapacağını, ne zaman yapacağını bilmez; bilse de uygulamaz. Hayatı çok dalgaya alır. Ama hayat asla dalgaya alınacak kadar ucuz değildir. Çoğu bunu bilmez.
    Yalnızlıktan yakınırlar, ama asla yanlız değillerdir. İnsanlar bir yandan çok tuhaf varlıklardır. Bazıları gerçekten özelken, bazıları gerçekten çöptür..

●●●

Kevser KONAK