Basit insanların hayatlarıyız, bu yaşanmışlığa yakışmayan umutlarımız var, bir ormanın baltalanması kadar kapitalist. Önümüzde duran bardağın yarım kalmış bayatlığı içinde kaybedilen hisler kadar boş. Aslında birer terk edilen üzüm salkımı gibiyiz. Kurumaya terk edilen ama damarları kopmamış bir fotosentez. Asmada duran ama ağırlığı azaldıkça salkımdan kopmayan. Bir çocuğun haykırışları gibi kaybedilmiş taneler içindeki hala diri kalmaya çalışan salkımlar. Her yere uzanan düşüncelerimiz gibi, saran dallarıyla mı desem bilemedim lakin, kaç mevsiminde daha yaşarım bilmiyorum, inan ben dalında öldüm.
Ruhumda bir tümör.
twitter/betainwonder
- İstanbul
- JoinedOctober 30, 2014
Sign up to join the largest storytelling community
or
Story by Gizem
- 1 Published Story
SONUNA KADAR
0
0
1
İnsan kendine acımaya başladığı zaman, asıl o zaman, geri dönülemez yollara giriyor. bu öyle bir felaket ki...
#22 in sonsuzakadar
See all rankings