Uyandım.
Anında kim olduğumu anlamam gerekti.
Mesele sadece bedenimde değil...
gözlerimi açtığımda kolumun renginin açık mı koyu mu olduğu,
şişman mı zayıf mı olduğum,
kız mı erkek mi olduğum, 
yara bere içinde mi yoksa pürüzsüz mü olduğum...
Her sabah farklı bir bedende uyanıyorsanız, vücut en kolay alışılan şey. 
Kavraması güç olan ise bedenin önceden yaşamış olduğu hayat.
Hergün başka biriyim, ben kedimim;
kendim olduğumu biliyorum ayrıca başka biriyim de...
hep böyle olageldi.
hep böyle kolay geldi, yazdıklarım arasında saklı kaldı bir süre sonra  mürekkepim...
 Ben aslında hiçkimseyim.  Senin için bir yazar, onun için bir kalem, kendim içinse başıboş sokak çocuğu.
Dur gitme! Öğreneceksin bir süre sonra kim olduğumu, açılmamış kitap gibi olduğumu...
 Ölü ruhun bedenine ışık veren  kâğıtlara, 
yazdığım o nice sayfalara, 
Hediye olsun benliğim... 
İçimde bir dünya var beynine daldırdığım düşlerimi açığa çıkaran kağıtlar var. 
Mesela şu an kimselerden çok kimler var, haykırmak var uzun yazılara inat ben, bana inat o var.