Oturduğum sandalye biraz rahatsız,tıpkı oturduğum gezegen gibi. Sürekli aynı yere bakmaktan gözlerim uyuştu ve dile gelmek isteyen cümlelerim var. Onları bugüne kadar,çocuğuna dondurma almayı erteleyen bir anne yıkıcılığıyla erteledim hep. Fakat,artık çocuklar büyüdü ve kendi kendine dondurma alabiliyorlar,ben istemesem de dilimden dökülüyorlar. Kalabalık bir sofrada ağzındaki kelimeleri püskürten kız olmamak adına,yazacağım. 
                                            Menüs.