Bulut

https://www.wattpad.com/story/372763217?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=share_writing&wp_page=create&wp_uname=Bra0438

Merhaba yeni bölüm ne zaman çok uzun bir süre geçti bölüm gelmeyeli 

VPN kullanılarak finali yapılsa nolur ki))

Yeni bölüm gelecek mi? ya da Final ne zaman hangi bölümde olacak? Kitap bitince okumak istiyorumda sonra bölüm gelmeyince diğer kitapları okuyprum bölüm gelince artık evrenler karışıyor

Kitap basılsa da elimize alıp okusak...

Şimdi tam anlayamadım Simirna ruhunu alabildi mi 

Yeni bölüm bu akşam, 20:00 da

          
          
          "Hadi ama Simirna bu kadar zavallı olma." sesindeki kinayeli tona kaç leş sığdırmıştı bilemedim. Gözlerindeki yardım çığlıklarına kaç yalvarış sığdırdığını bilemediğim gibi...
          
          "Ne için burada olduğumu biliyorsun." dedim cididyetle. Oralı bile olmadı. Eğleniyordu. Tam anlamıyla benimle ve benim çaresiz oluşumla keyif alıyordu. 
          

77. Bölüm kesit-2
          
          Yeni bölüm yarın saat 20:00'da
          
          Cenk gördüğü ân karşısında donup kaldı. Lakin aynı hızla kendini ileri atıp Mert'in başının yere çarpmasına engel olduğunda gördüğü yara karşısında az önce akmak için direnen göz yaşları hızla döküldü. Mert o kadar yogundu ki bedeni acıyı bile dile getirecek gücü yoktu. "Mert!" 
          
          "Mert kardeşim!" sesi savaş alanına siyah duman gibi yayıldı. Dokunduğu herkesi siyaha boyadı. "Mert!" Mert cevap vermedi. 
          
          "Hayır! Hayır! Mert!" Çığlıkları savaş alanına feryat olarak düştü. Kamber hızla gözlerini duyduğu sese çevirdi. Göremedi. Kalabalık arasında fark edemedi. Ama Cenk'in sesindeki yakarışını duydu. Gördü. Dahası kalbinin derinliklerinde hissetti. 
          
          "Git ben buradayım!" Toprağın sesiyle Kamber düşünmedi. Hızla koştu. Kalabalığı yara yara ilerledi. Kalbindeki korku büyüdükçe büyüdü. 
          
          "Mert! Bırakma beni lan!" Cenk'in sesi kısıktı bu kez. "Yalvarırım aç gözünü!" Kamber hızla koştu. O kadar çok koştu ki koluna değen kılıcı fark etmedi. Yarayı hissetmedi. 
          
          Kamber panik içinde, Mert'in baş ucuna geldiğinde yarayı gördü. Cenk'in sarılarak ağlamasını gördü. Kalbi bu acı karşısında minicik kaldı. Heybeti dilden dile dolaşan Kamber küçüldükçe küçüldü. "Mert oğlum! Aç gözünü!" Derken dizlerinin üzerine çökmüş elindeki kılıcı ilk kez bırakarak Mert'in yarasına ardından kapalı gözlerine baktı. 
          
          "Sedye yetirin çabuk!" Savaş alanında bu kez Kamber'in haykıran sesi yankılandı. Ama her sedye doluydu. Yaralılar fazlaydı. Kamber bekleyemeyeceğini anladığında Mert'in bedenini dikkat ederek kucağına aldı. Cenk şaşkındı ama kılıçlarını alarak önden ilerleyip, Kamber'e yol açacak kadar bilinci yerindeydi. Kardeşi için ölürdü. Kardeşi onun için ölmüştü. 
          
          
          

77. bölüm 1. kesit
          
          Zifiri karanlıklar aydınlığa çıkmaya en yakın anlardır derdi babası küçükken hep...
          
          Yiğit kendini bildi bileli hep zifiri karanlık içindeydi. Ta ki Kuvart'a geri dönüp Maya'yı görene kadar. Şimdi ve edebiyen aklında ilk yeri edinen şimdi ve daima Maya olacaktı. Karanlık ruhla burun buruna geldiği an aklında beliren tek şey vardı. Maya... 
          
          Hamle yapmak için geç kaldığı gibi elindeki kılıç Karanlık ruhu öldürmek için yetersizdi. Zaman acımasızcaydı. Acımasızca Yiğit'in elindeki tek hazineyi almak ister gibiydi. Ölmekten değil ama Maya'yı bırakmaktan deli gibi korkuyordu. 
          
          Yiğit irice açtığı kahverengi gözleriyle Karanlık ruhun bedenine dalmasını beklemekten başka bir şey yapamazken, simsiyah Karanlık ruh burnunun dibinde siyah dumanlar ve kırmızı ışık arasında aniden kaybolduğunda, kalbindeki ritim davul tokmaklarının inip kalkan gümbürtüsüyle eş değerdi. Yiğit gözlerinin önünde bedenini saran siyah dumanın içinden ileriye bir adım attığında karşısında Rutil atı üzerinde yayını kendisine doğru doğrultmuş o küçük askeri gördü. Dakikalar önce kurtardığı genç asker, şu an komutanının hayatını kurtarmıştı. Yeşil bedeni içinde savaşta değilde, şenlikte neşe içinde gülümsüyormuş gibi gururla Yiğit'e bakıp gülümsediğinde başını küçük bir açıyla eğip zerafetle Yiğit'i selamladı. Yiğit aynı içtenlikle karşılık verdiğinde Rutil askeri altındaki devasa atı hareket ettirmiş, küçük asker yeni okunu alıp minik parmakları arasında sıkıştırarak hızla kalabalığın içine karışmışlardı. 
          
          Yiğit hızla yükselip alçalan göğsüyle gürültülü nefesini verdi. Kalbi patlayacakmış gibi göğüs kafesine vuruyordu. Ölümün kıyısından dönmüş olmasına değil de yaptığı iyiliğin karşılığını almış olmakla birlikte Maya'yı düşündükçe, savaşın vermiş olduğu gerginlik tekrar geniş omuzlarına oturmuştu. 
          
          Ölüm bir vardı bir yoktu. Ama ölüm hep yanı başındaydı.