Umudumu bileklerinden bağlamışlar
Sende gidince tadı tuzu kalmamış buraların
Sonra ben büyümüşüm senin haberin olmamış
Şiir yazmışım yer yer
Yer yer de bırakmışım
Yerde bırakmışım özlemimi
Sonra bende yere yapışmış kalmışım
Nasıl bir şey olduğundan bahsedemiyorum yani anlatamaıyorum bu benim eksikligim belki de ya da hayata yetişmeye çalışırke yine de hep geç kalmanın bir getirisi.
Ama sana şunu söylemeliyim ki ben küçüktüm çocuktum ve kafam tuhaf bir yerdi hala da tuhaf orası ayrı da neyse işte sonra zaman geçti ben büyüdüm uzak kaldim yer yer kimi zaman da çıkmadım hiç dışarıya hep burdaydim hep ama hep
Ama bu süreçte düştüm diye hayat durmadı zamanı donduramıyor insan..
Giden çok oldu yeri geldi ben gittim ama çok tekte kaldım burada mutlu oldum bazen ama çok kez üzüldüm galiba ruh halini kötüye sürüyor burası bilemiyorum ama ne zaman dönüp baksam bir uğrasam geçen zamanın değişen şeylerin ve artık olmayan bir daha da hiç olmayacak o insanların ayak izlerine rast geliyorum bu işe çok tuhaf..bir tarafım buna nasıl üzülüyor hemde nasıl bilemezsin
Böyle işte..yaşlanıyorum ama bunu farketmek ayrı tuhaf..
Âh canım,
bugün seninle buluştuk.
bir çocuğun bana gülümsemesinde rastladım sana.
insanlar mutluluktan el ele tutuşurken
sen o mutluluk gibiydin
sen hayatın içinden
en çiçeklisindensin..
tekrar rastlaşmak umuduyla..