Bomboş bir beden taşıyorum kaybedilmiş duygulardan, yaşanılan onca acının , biriktirilmiş ve susturulmuş çığlığın , gözlerine ağır gelen gözyaşının gözde oluşturulduğu o ağrıyı , onca anın , uykunun da yetmediği yorgunluğun sonra bir şekilde toparlanmak gerek diye yeniden yaşama sevincine tutunup ve yeniden yitirişilişinden ….İpin ucu kaçtığı anda unutulan günlerin tarihin de artık bir önemi kalmayaşı her sabahın gece gibi yaşandığı yılların eksikliğinin yığınıyım sadece. Şimdi yeniden yaşama bir anda hiç bir şey olmamış gibi bağlanamazsın çünkü bu bıkkınlık yolunda çok duyguyu unuttuk sadece gülmek değil sadece sevmek güvenmek değil konuşmayı unuttuk sadakati sevgiyi hatta hoşgörüyü unuttuk ya da sadece bir gecede her şeyi kaybettik sabahında uyanamadık hiç …Diyorum ya bomboşum yitirdiğim duyguların hesabını veremem şimdi… Yeniden şimdi tutunamam bir yere gözümle gördüğüm hiç bir şeyin anlamı yok bende bilmiyorum her şey yok gibi her yanım kırık benim her yanım eksik inanın öyle bir anda olmuyor bu yaşadığım ,yılların sabrının sonucu bu.Mahvolmuş bir insanı yeniden yaşatamazsın görmez duymaz en çokta hissetmez. İşte olmuyor yeniden bazı şeyler çünkü beynimde her şey birbirine karışmış bir çok şeyi anlamak için bir ömür feda edipte şimdi koşarak kaçtığım yoldan dönemem..
