Sosyal biriyim, belki de asosyal. Kendimde çözemediğim birçok şeyden sadece biri bu. İnsanlarla sohbet etmeyi severim fakat bir şartla; kafa dengim olacak! 
Aklıma ne gelirse yapmaya çalışırım. Ve sonunda mutlaka başıma bir şey gelir. En basitinden vakti zamanında tek başıma Ankara'ya gitmek istemiştim. Bindim otobüse, bir güzel gezdim Ankara'yı. Dönüşte ne olsa beğenirsiniz? Hepiniz biliyorsunuzdur şu otogarda avazı çıktığı kadar bağıran adamları. Ha işte onlardan biri Eskişehir'e gitmem için beynimi yıkadı. Ee tabi ben de gittim. Ama dönüş ne oldu diye sorarsanız olmadı, dönemedim. Param bitti. Sonrası ise tam bir fiyasko tabii :))
Arkadaşlarımı çok severim, hele de kendime yakın hissettiklerimi. Yemin ediyorum bazı geceler acaba hangi arkadaşım ölürse ona canımı veririm diye düşündüğüm oluyor. 'Şu olur mu?' 'Yok yok olmaz. Bana böyle böyle söylemişti bir keresinde.' Geceleri uyumaya çalışırken bir de bakıyorum düşünceler beynimi sarmış, uyku beni çoktan terk etmiş. 
Küçükken çok yaramazmışım. Ama öyle böyle değil. Küçüklüğümü bilen teyzeler annemin illallah getirdiğine şahit olmuşlar birçok kez.
Sanal ortamlar bence tam bana göre. Kimse senin nasıl biri olduğunu bilmiyor falan gizemli sanki. Bir de karşındaki insanları çözmek çok çekici.