Bir yıl olacak tamamen unutamadım seviyordum çok seviyordum tüm saf sevgimi vermiştim. Sanırım hiç saf sevgi görmemiş bunu bilmeme rağmen çok sevdim tüm duygularımı ona harcadım ilk defa birine bu kadar aşık olmuştum. Sürekli onu düşünüyordum sürekli sabah akşam işim gücüm yokmuş gibi.. bu yüzden unutamadım ya. Her şeyim olan bir insanı bir yıl oldu unutamadım. Eğer hâlâ sevgili olsaydık sanırım birinci yılımız olurdu. Tabii bir erkeğe beni seçmeseydi bu olabilirdi. Aslında onu değilde geçirdiğimiz zamanları özlüyorum gibi bilmiyorum belkide kendimi avutuyorum. Meğersem meraklıymış benden ayrılıp başkasına gitmeye nasıl da kandım o gün sözlerine. Aptal yerine konuldum ama ben sadece sevmiştim tüm saf sevgimle hemde ama bugün asla birini gerçekten sevemiyorum. Çok şiirler, şarkılar, hikâyeler, vaad ettim neyde yanlış yaptım ben? Soramadım diyemedim 'yanlışım neydi?' diye. Yine kırmamak için sessizce ayrıldım yine korktum kırmaktan ama ben o gün zaten ölmüştüm. her şeyimle kötü zamanlar geçiriyordum ailemle aram kötüydü intihar girişimlerim vardı beni ayakta tutan yine o değil arkadaşım dediğim dostumdu. Tabii şimdi onunla da konuşmuyoruz ama sorun değil beni ayakta tutanda oydu sonsuz saygım var. Sanırım ailesinde göremediği ilgiyi sevgiyi şefkati bende gördü ve sömürdü iliklerime kadar. Keşke sevdiğim kadar sevilebilseydim. Biz imkansızız bu dünyada gel intihar edelim deseydi yemin ederim gelirdim. Okyanus gibi derin olan gözleri mahvediyordu beni sürekli bakıyordum ama o okyanuslarda boğuldum ben. O zamanlar sürekli denize bakar onun gözlerini hayal ederdim çünkü çok severdim gözlerini derin derin bakardım güzel gözlerine. Çirkinde olsam beni sevdi demiştim ama meğersem sevgimi ilgimi istiyormuş sadece. İlişki içerisinde olsak bile tek taraflı bir ilişki yaşamışım ben. Neyse içimden geldi yazmak içimi dökmek çünkü ben ne yaparsam yapayım kime anlatırsam anlatayım rahatlayamıyorum.
