@Zeynep371Sahin ilk öncelikle başaracağını biliyordum! sana o gün de söylemiştim bunları veya türevlerini, umudunu kaybetmemen gerektiğini,,,, hayatta sürekli bir parça umudun belki de dünyaları değiştirebileceğine inanmışımdır. ne yaparlarsa yapsın, ne olursa olsun insanların hayatımı bir enkaza dönüştürmesine izin vermedim çünkü yanımda umudum vardı ve birazcık da umursamazlığım. sonuç olarak genciz ve anı yaşamayı belki de kendime kefen biçtim, bilemiyorum. geçmişi kolayca arkamda bırakabilme özelliğim olduğu gibi en ufak ayrıntıları zihnimin en derinlerinde tuttuğum zamanlar da oluyor. hiçbir zaman yardım ettiğim insanları unutmadım veyahut onların bana kendini açtığı zamanları -buradan konuyu nasıl bağladım hiçbir fikrim yok, az önceki yazım kesinlikle daha iyiydi,,,,, şimdi birazcık uyku sersemiyim ve kelimeler beynimde pelte halinde. bu yazıyı da yazdıktan hemen sonra uyuyacağım.- senin bana kendini az çok açtığın zaman ise gerçekten sana yardımcı olmak istemiştim, herkese birazcık da olsa motivasyon sağlayan o umudumu seninle de paylaşmak istemiştim. paylaştım da lakin sen fazla umutsuzdun, daima bunların üstesinden gelebileceğin günün çok uzakta olduğunu söyleyip duruyordun. amaaaaa,,,,,, bak! gördün işte, belki de kimsenin ihtiyacına gerek kalmadan sen kendi umudunu yarattın, sen kendi kendini artık mutlu edebiliyorsun ve bu çok harika bir şey! gerçekten çok mutluyum buna :')