@daisyofsiel
Geri döndüm. Çünkü hikayelerimi tamamlamadan gitmek yük gibiydi. 1 seneden sonra merhaba, yine ve yeniden. <3
@daisyofsiel hos geldin tekrardan ♡ ben de ayniyim mezun senrsi ders calis dur gidiyoruz oyle
iyi geceler <3
Ben gidiyorum. Hiçbir ficim bitmedi ama artık hayatımda hiçbirinin bir yeri yok. Hayat kısa, kendinize iyi bakın.
@vegasdaisies @Rithien saolun sizin için tekrar girdim buraya. İyiyim bir sıkıntım yok ama artık buraya girmek istemiyorum. Anlarsınız. Beni merak etmeyin. Kendiniz için ve o depremzedeler için bol bol dua edin.
Ladinle sabah akşam konuşsam yine sıkılmam yine özlerim saygılar
Mrb ben eyl ladin enayisiyim saygılar
Margaret Ozanları ne güzel bir kitaptır öyle sen beni çıldırtmak mı istiyorsun, hayatımın anlamı
Yorgunum. Neden diye sorma, anlamalısın. Sevilmeyen insanda hep bir halsizlik ve bitmişlik olur. Sen bilmezsin, benim sayemde ama ben yaşıyorum bu yorgunluğu sayende. Her ne olursa olsun diyorum bazen, bu cümle şu sıralar, yani seni sevdiğimden beri, çok aklımdan geçiyor. Seni sevmeyi her ne olursa olsun bırakmamalıyım, her ne olursa olsun seni korumalı, izlemeli, dinlemeli ve sevmeliyim. Ne olursa olsun, istersen tüm insanlık önünde haykırayım bunu ama sen anlamazsın işte.
Sevgiyi sen öpmekte, sarılmakta ve gecelerde sanarsın ama sevgi bu değil işte, o yüzden bana seni seviyorumlarda desen inanmayacağım. Çünkü ben bedeninle ve çoğu kez, yanımda sen yokken ruhunla muhatabım ama alınma, lütfen lakin ruhumun senden aldığı bir şey yok. Seni sevdiğini biliyor, o kadar. Tüm mesele, tüm kavgalarımız ve evde yükselen seslerimiz bundan ibaret. "Dokun," diyorum sana. "Bedenime değil, bir kere de ruhuma dokun." lakin direnmeye devam ediyor, şu kendini yüksekte gören aciz mi aciz ve yüce mi yüce benliğin, inkar ediyor her şeyi.
Bilmelisin ama, şu an yanımdasın. Çünkü seni ben sevdim. Sandalyende, elinde şu sıralar okuduğun ama çokta sevmediğin kitabın var. Başlamışken bitireyim diyorsun ama o kitabı okurken, onlarca kitap bitirdin. Elinde şu an uğruna gözlüklerini taktığın, küçük yazılı ve yıpranmış kitap var ve hiç ilgini çekmiyor ama bitirmek zorundasın. O kitabı ne zaman elinde görsem, ansızın bir ürperti sarar beni. Kaşların çatılı okuduğun o kitap yerinde olmak istemiyorum belki ya da bitirmeyi sürekli ertelediğin ve yerine onlarcasını bitirdiğin kitap olmak istemedim. Ama oldum...
Sen ne kadar ertelediysen okumayı, aynı öyle erteledin beni. Benim yerime birilerinin ruhunda iz bıraktın ve sana kinlenmeye, sevgimin öfkeye dönüşmesine resmen müsaade ettin. Sanki birileri sana bu kızı bitirmeliyiz dedi ve beni çok iyi tanıyan sen bunu kabul etti.
Affet, senle benim aşkımız iple iğne gibiydi. Bana sarılsaydın, seni sıcak tutacak ve hoşuna gidecek şeyler örebilirdim ama sen canımı acıtmak için varolan sen, sanki iğnenin ucunu sivriltip bana batırmak için bilemişsin gibi canımı yaktığında öfkem ateş olup ikimizi de yaktı.
Senin uğruna var olduğunu savunduğun sanat, sen başucumda uyurken, resim çizerken ya da kitap okurken uğruna yazdığım mektuplarımdı. Sana ulaşmayan, yanı başımda da olsan göz ucuyla bakmadığın tüm o satırlar, sanatın ta kendisiydi. Sanat, sana yazdığım onlarca anlamsız kelimenin birleşmesiydi. Tüm o satırlar sendin, sana adanmış otuz dört senenin hatırına; bir zamanlar aşık olduğum adam güle güle sana.
Bir an girdim buraya... Tum taslaklarım gitmisti ve sifre degisimi, e posta dogrulama ile geri dondurdum hepsini. Sakın sizde e posta dogrulama isini sonraya atmayin yoksa boyle bir anda benim gibi aglarsiniz