Adın mıh gibi kazınmış kalbime. Gitmek  ve kalmak arasındayım. Ben sana isimsiz sokaklardan, ışıksız aydınlıklardan geldim. Beni anlamanı hiç istemedim. Çünkü anlatsam da beni hiç dinlemedin. Arama boşuna beni yakınlarında. Ben saklanıyorum sana olan aşkımın kutularında. Savur hadi küllerimi. Rüzgarlar beni senden götürsün. Bırak hadi ellerimi. Bir ölümde beni uzaklara sürsün. 
Ben amansız bir derdim 

Ben kimim?

Ben kıyılarına engin dalgaların vurduğu bir kıyı şeridiyim. Başı boş bir ruhun demir parlıklıkları olan eviyim. Ben nefretin kalbine  aşık, ben külleri savrulan bir bedenin müdavimiyim. Saydam bir perde düşüncelerim. Dikkatli bak belki beni görebilirsin. Bak işte orda kanlar içinde boylu boyunca yere serinmişim. Herkes uğruna hiç olmayı seçmişim. Ne öncesi ne de sonrası. Ben güneşi hiç görmemişim. 
Ben yalnızlığınım. Her gece gökyüzünde saydığın yıldızlar kadar nefes alırım. 

Eğer ki gece kararırsa. 
Eğer ki hayallerin zevklerine yenilir de yıkılırsa bilki bu son satırlarım. 

Çünkü yazsam da artık ne sen okursun ne de ben eskisi gibi bizi anlatırım.