.

Folie À Deux.`

Vedaların doğurduğu ağır bir burukluk oldu.`

Adalet, şeytanın yasalarıyla sağlandığında intikam olurdu.

Ama siz dua edin, gözüm alışmasın karanlığa. Çünkü gözüm bir kere alışırsa bu karanlığa, bütün aydınlığı söndürürüm.'

Bırakın beni, demek istedim, beni sadece aydınlıkta sevebilenlere. Bu sefer en zifiri karanlık ben olayım. Bir kere de ben bu aydınlığı söndüreyim.'

Dört el silah patladı ansızın; atılan çığlıklar ruhumu ürküttü. Hızla yere kapaklandım; ellerim, önümdeki kan birikintine daldı. Benim zaferim buradaydı; zifiri bir karanlığın içinde, dizlerimin üstüne çöktüğüm yerdeydi. Akıttığım her kan, zaferime damlayan bir süstü.
          
          Ama en zifiri karanlık bile, en çelimsiz aydınlıkta dağılırdı.

Zaaflarına bir gece, hatalarına bir Nilüfer, sevgisizliğine bir kalp verdim.'⁵³

Kuşu kafesinden çıkarırsan şayet, düşer. Sonra uçmayı, düşmek zanneder. Ama sen yine de bırak kuşu, düşsün; belki bir gün kanadı olduğunu hatırlar.

"Kör bir adamdım." Yaralı gözünü göstererek, burukça gülümsedi. "Körler ülkesinde ayna arayan bir adamdım ben, senden önce. Ama sen bana ayna oldun. Kaybettiğim bütün iyi huylarımı geri buldun; azaldıkları yerden geri çoğalttın. Öldükleri yerden geri dirilttin. Yıllarca aynalarda göremediğim o adamı, bana sen gösterdin." Gözlerimin kıyısına yaşlar vurdu. "Sen bana kör bir adam olduğumu unutturdun."

Kendime kızamıyordum; çünkü evimdeki yangını görmezden gelmek isteyen bendim.