"Bir gölge vardı, yıllar önce rastladığım 
Kurumuş beyaz güllerin arasında,
Dikenleri batarken ellerime, izledim bu yabancıyı
Aslında pekte yabancı sayılmazdı,
Her insan aynı değil miydi!
Merak ettim, her insan gibi iki yüzü mü vardı?
Arkasından seslensem benimle ilgilenir miydi?
Her insan gibi sırtını döner miydi?
Beni dinlemek ister miydi?
Bir cesaret peyda oldu şu içimde,
Fakat geç kalmıştı o cesaret
Koşarak uzaklaşıyordu benden,
Koştum, çünkü yine merak ettim 
Değişebilecek miydi bu dünya?
İnsanlar, duygulara önem vermezlerdi,
Kendilerinden başka kimseyi düşünmezlerdi,
Ama kimsede bilmezdi ki, insan olmak bu değildi.
Yetiştiğimde ona, bir korku kapladı içimi,
Gözlerine baktı gözlerim, gözlerime baktı gözleri
Tanımıştım onu, sıcacık bir gülümseme vardı dudaklarında,
İşte buydu bahsettiğim, anlatmak istediğim,
İnsan; gülüşü sıcak, kalbi temiz olandı
Bir gülümsemeyle kalbimi korkulardan arındıran bu gölge,
Bir kanıttı
İnsanların düzelebileceğinin,
Bizim yalnız olmadığımızın
ve ben kirli kalbimi temizleyen bu gölgeye, teşekkür ederim..."

                                                                                                                     Meryem Yılmaz :)