Bir yazarın, yazar oluşu; kafasında verdiği ender savaşlardan sağ çıkarak, hissettiklerini kaleme dökebilmesidir. Bir kurguyu okurken ufacık bir satıra bile gözyaşım düşmüşse ve okuduklarım yüreğimi sarsmışsa, o kurgunun içi benim için hayalperest bir zihin olmaktan çıkar ve gerçek bir yaşantıya astral seyahat ettiğimi düşündürür.
Genelde ağlamam, gözlerim dolar sadece. Ama ben senin satırlarına sekiz göz yaşı armağan etmiştim... bir dönem boyunca zihnim yazdıklarının etkisinden hiç çıkmamıştı.
Kalemini hiç bırakma, bu bizim savaşımız :)
Daima sen, daima sen, daima sen olarak kal ve pes etme. Çünkü ben seni, sen olarak seviyorum. Yazdıklarınıda öyle. Herkes anlamaz bunları neden buraya yazdığımı, ama sen anlarsın, bu yüzden daima var ol ❤️
Uzun zaman sonra sana yazmak iyi hissettirdi :)