Piszę o miłości, być może niekoniecznie szczęśliwej, ale jednak pięknej. Dlaczego? Z prostego powodu - nie wierzę, że kiedyś spotka ona i mnie. Z góry ostrzegam - nie opłacam terapii. W wolnych chwilach czytam książki, poezję Baczyńskiego i zajadam się tostami. Chciałabym pisać dystopie jednak Bóg nie obdarzył mnie umiejętnością wymyślania skomplikowanych światów, a jedynie kwiecistym językiem i duszą romantyka. Kiedy nie czytam lub nie piszę najprawdopodobniej oglądam "Kamienie na szaniec", "Więźnia labiryntu" lub słucham sanah.