Ο Ερωτας είναι κοινός θνητός.
Ακολουθεί πίστα τον κύκλο της ζωής,
βάναυσος και μακρύς.
Τι κι αν είναι κύκλος;
Δημιουργείται από το μηδεν.
Η στιγμή της σύλληψης είναι μικρή,
ένα βλέμμα, ενα νεύμα, ενα χάδι.
Η κυοφορία Του είναι ένα ταξίδι, άλλοτε ευχάριστο άλλοτε πικρό.
Μερικές φορές το ποδαράκι Του είναι σαν άγγιγμα στην κοιλιά και άλλες φέρνει ναυτία.
Έπειτα ακολουθεί η γένεσις,
επίπονη μα θαυματουργή.
Μεγαλώνει σιγά και υπομονετικά, πλάθεται και στο τέλος παίρνει το δρόμο Του.
Μόλις φτάνει στο ζενίθ Του, λοιπόν,έχει δυο εκδοχές.Είτε γερνάει και πεθαίνει ήρεμα, ειτε κουράζεται νωρίς και εγκαταλείπει.
Και στις δυο περιπτώσεις η κατάληξη είναι η ίδια, ο θάνατος.
Αν η πίστη σου όμως είναι μεγάλη, τότε μπορείς να προσδοκεις την Ανάσταση Του.