Kendi içimde defalarca kez kendi cenazeme şahit olmak ile,mezarıma toprak atmam bir oldu.Sanki dünyaya yaşamak için gelmiş ama sadece ölüm ile sınanıyormuş gibiyim.Uçurumdan atlasam bile;ruhum ölüme bir kez şahit olup,bedenim yine yaşama itecek kendini.Bileklerimdeki o ince damarları kessem bile;acısı kısa süreli yakacak bedenimi,uzun vadeli harcayacak zihnimi.Adımı ölüm koysam bile;yaşam habire,inadına bana dokunacakmış gibi. Ne yapsam bilmiyorum.Elimi sıcak sobanın içinde mi yaksam,yoksa içimdeki yangında ruhumu mu yaksam;bilmiyorum.
Arafta değil de,zihnimde kaybolmuş bir düşünce gibiyim..