efruze00

Gel!
          
          Gel!
          Ne olursun  gel!
          Kaldırdım bütün sivri taşları,
          Süpürdüm dikenleri,
          Engel olan ne varsa, yok şimdi.
          Bütün yolların açık, gel!..
          
          Kabahatinle gel!
          İhanetinle,
          Kara saplı hançerinle.
          Beyaz sa beyaz,
          Ayaz sa ayazda gel!
          Kışta gel, boranda gel, buzda gel
          Beş olmazsa, sekizde gel
          Farketmez, yeterki gel!
          Gel ki ülkemin adı Barış olsun...
          
          Gün doğmadan gel!
          Karınca kararmadan,
          Kuş uykusundan uyanmadan.
          İbibiklerden önce 
          Ötüğünce, yettiğince gel!
          Çisil, çisil 
          Yağmur, yağmur gel!
          
          Gel ki tanelensin buğday,
          Uç versin başak,
          Tazelensin bahar.
          
          Gel ki kalmasın ahım,
          Düşmesin tenine günahım,
          Yakmasın göğsünün cevahir taşlarını.
          
          Oy bir bilsen!
          Ne çok özlemişim yanlış aşkları,
          Eğrilip bükülen acıları,
          Kıskıvrım sancıları.
          
          Gel ki kalmasın üstünde hakkım,
          Dilimde akmasın zehir,
          Hıçkırık gibi boğazını tıkamasın.
          Haram olmasın sana yazdığım şiir...
          
          ©çirusk
          
          

Kerbela Susuzluğu...
          
          Dikişsiz kelimelerin üzerini karaladım bir akşamüstü. 
          Hikmet olsun derken biçare aşklara, Üşüdü ellerim, tutuk kaldı kalemim. 
          
          Ocak ayının başıydı, çoktan soğuklar vurmuştu şiirlerime.. 
          Acıtan sancıyan yanı sivriydi düşüncelerimin. 
          
          Olmaz değil di ya... 
          Bir adam ayak basıyordu yine gönlüme, 
          Adımları içten içe talan ediyordu geçtiği yerleri... 
          Ve ben ardını getiremiyordum ucu açık cümlelerimin.. 
          
          Yaşıyordum.. 
          Yaşıyordu benimle... 
          
          Kerbela susuzluğunda yanıyordu hatırıma gelen anılar. 
          Kurak kalmış maraz sohbetleri atıyordum günahlarımı koyduğum heybeme ... 
          
          Velhasıl kelam öğreniyordum bende. Acıyordum... 
          Acıyordu içimde bir yaralı yürek.. 
          Fısıltısını duyuyorum solan ruhumda, 
          
          Ve ben ölüyordum, 
           Ölüyordu yavaşça.... 
          
          

Çok teşekkür ederim mutlu ettin beni... 

Adına Ne Denirse..
          
          Çok koydu yüreğime bu gitmeler. 
          Şaşkınlık mı, yoksa burukluk mu..? 
          Adına ne denirse işte. 
          Yıkıldı yolunu bekleyen şiirler. 
          
          Sessiz kaldı bu şehir gidişine. 
          Yakılmamış ağıtlar bırakıyorum kaldırımlara. Her bir taşta ağır özlemler. 
          
          Fazlasıyla ardında bıraktım derken sahip çıkamadığım anılar kol geziyor sokaklarımda. 
          Apansız uykularım kaçıyor, 
          Kendimle kavga ediyorum ara sıra.
          
           Sonuçsuz kalan sorular tırmalıyor aklımı. Eksikliğini bir kez daha vuruyor yüreğime düşüncelerim. 
          Boğuşuyorum geçmeyen saatlerle, Yorgunluğumun üstünü örtüyorum. 
          
          Kulak kesiliyorum çalan şarkıya, 
          Beklentisi yüksek hüzünler bırakıyor masama. 
          
          Zaman ilerledikçe sanki yitiriyorum umutlarımı. 
          Zaten hiç bir zaman büyük umutların gölgesinde oturmadım ben. 
          Sözün bittiği yerde bıraktım, her şeyi didikleyip duran tarafımı. 
          Şimdi söylesene ben bunları yaşarken, sen nerde kaldın..
          
          
          
          Mrymdkmn