unutmamak için yazmıştık herşeyi, o unutsa ben hatırlatırdım. ben unutursamda o. bir gün beraber unuttuk. ne o bana hatırlatabildi ne de ben ona, saramadık yaralarımızı o gün. yaralarımız büyüdü ve bizi sürüklemeye başladılar. nereye mi? birbirimizden uzağa... yalnızlıga.

♥♥♥♥

kelimelerle hayal kurup onlarla dans eden kücük bir kız tanıyorum. yaralarını yarabandıyla değil kitap sayfalarıyla saran. barbielerle oynamak yerine cümleler arasında kaybolan. bazen kendini kaybedip kitap okumaktan yorgun düşen, düşse bile okumaya devam eden bir kız. o kız şu anda büyüdü başkalarıda o aşkla sarmalanıp, kitaptaki kahramanlara aşık olup, kendini kelimerle kaybetsin diye onlar için kelimeleri dansettiriyor....

♥♥♥♥

korkuyorum dedi güçlükle. neyden? diye soramadan benide içine çekti karanlık... bir kuyu gibiydi. duvarları nemliydi. yukarı çıkamıyordum. çıkmaya çalışsam bile parmaklarım kayıyordu. tek çare yalvarmaktı. sesim çıktığı kadar bağırdığımda yukarıda bir süliet gördüm. çıkardı beni kuyudan isimsiz kahraman. kim olduğunu soramadan gitti. bende elime başka bir kitap aldım ve devam ettim...
♥♥♥♥

Derler ya, aşkın rengi kırmızı diye.
yalanmış. ölümün rengi kırmızı
kanın rengi, savaşın rengi kırmızı

ben zaten aşka inanmam bir kere
çicek verirler seni seviyorum diye
kuruyor, kokuyor,

bizim  aşkımızda mı öyle olcak yani?
televizyon, telefon.
adam gibi seveceksen bana çiçekle değil
Kalbinle gel. gururunla gel.
                      ♥♥ ♥♥♥♥
aşkı tatmadan aşk acısı çekmek nedir bilir misin sen?
bende bilmem, umrumdada değil zaten.


-snapchat: elifbycinar
-instagram; ms.astronaut

sayonara!