Okuduysan buraya kadar bırak gerisini. Çünkü ben bunu sana yazmıyorum daha doğrusu ben yazmıyorum. İçimde kalan herşey yazıyor sana. Duygular, düşünceler hatta sesi olmayan bazı çığlıklar. Eğer gittiğin gece beni görsen bana çok acırdın. Ne oldu nasıl bana bağlandında bu kadar ağladın derdin. Bitmek bilmeyen baş ağrılarımda oldu ağlamaktan. Mesajlarımızı okuyup gülmeye doyamadığımda. Ama ben sana ne kadar bağlıydım biliyor musun? Gittiğini kabullenemeyip caide botunu yaptım. Sen artık bana kardeşim demiyorsun diye o diyor. Bi sen etmiyor ama olsun. Sen benim balımdın ama bal görse artık o bile utanırdı. Senden değil ama benden utanırdı. Kendimi bu kadar yıprattığım için utanırdı benden. Söylesene nilüfer nasıl hissediyorsun şuan bunu okurken? Yada söylesene hiç bu yazıda sana nini, abi, nill demem nasıl hissettiriyor? Canın yanıyor mu? Benim bana kardeşim, peri demeyişin çok canımı yakıyor. Herşeyi geçtim. Şarkılarımızı duyduğunda napıyorsun artık? Ah gerçi sen şarkı bile dinlemiyorsun unutmuşsundur sen onları! Verdiğin sözler? Tutamamak canını yakıyor mu? Benim yakıyor. Hayır ben delirmedim. Ben sadece sevdim seni. Seni çok sevdim. Ailem olarak gördüm ben seni. Sen benim herşeyimdin. Ama artık dönsen yüzüne bakmam. Neden biliyor musun? Gururuma yedirtemem. Belki ben yüzüne bakmam ama ruhum ayaklarına kapanırdı. Herşeye rağmen seni seviyorum nilüfer.