Anemoia

Ölüm öyle beklenmedik anlarda gelirdiki bir ambulans sesi, bir nefes kesiği...Bütün beklenmedikler bir anda olur ve insan bunun ölüm değilde kabus olduğunu düşünürdü. Çünkü daha önce yaşamadığın bir şeye bir isim verilmiyordu. Bu hissi tarif edemediğinde ise buna kabus deniyordu. 
                -Ziran Özden

özlediğiniz biri var mı?

Biliyorum uzun zamandır Kargo ya bölüm atmadım 5 ay geçmiş çok çok fazla bir süre, sanırım psikolojik olarak hazır değildim. Yeni bölümü yazmaya başladım umarım seversiniz. Buradaysanız kendinizi belli ederseniz sevinirim️

Eren in tam adının Yuşa Eren olduğunu yazmiş mıyım hatırlamıyorum 

"Yaşantının sadece bir basamak olduğunu görüyor musun? Bir sessizliğin neleri kazandırdığını biliyor musun? Tanrının senin  sevgine ihtiyacı olmadığını, senin ona sevgini göstermeye ihtiyacının olduğunu hissedebiliyor musun Mehir? Ölümün sadece senin için olacağını anlayabiliyor musun? Hiçliğin sadece hislerde var olduğunu biliyor muydun? " bu cümleler bir öfkeyi değil birden çok gerçeği barındırırken bunların hepsini yaşadığımı biliyor musun diye bağırmak istiyordum. 
          
             "Hissediyorum." söylediğim kelime onu şaşırtmadı. "Sen sadece hissediyorsun, bir şeyleri bilmezsen onun ne olduğunu hissederek anlayamazsın. Sevgiyi bilmeden hissettiğin şeyin o olduğunu anlayamazsın."
          
          

Eren in diğer adının Yuşa olduğu geldi aklıma...seviyorum lan bu cocuğu 

yaşayan var mı ben yeni bir kurguya başlamak istiyorum ama yazim dili degisik olacak biraz trajedik yazayım mı? kimse yok gibi hissediyorum 

Herkesin kendi adaletini yarattığı, kanıtın hükümsüz ükümsüz olduğu, cinayetin bir nefes gibi alışkanlık olduğu, tehditlerin herkesi susturduğu, çocukların kadın olarak görüldüğü o  ülkedeyim. 
          
           Kulakları duymayan, gözleri görmeyen bir topluluğu dipsiz bir kuyuya atmışlar sanki. Karanlıktayız. Karanlığa atılmış her beden, ondan daha karanlık olanlardan bir bıçak darbesi alıyor. 
          
            O dipsiz kuyunun adı Türkiye, adaletinin üzerine zehir dökmüş  ve yudum yudum herkese o zehri içiren bir katil.

Korkular geçmişin çarmıhına gerilmiş bir kız çocuğunun cılız bedeni,
          Sevgi ise kopmaya yüz tutmuş o ipin o bedeni birbirinden ayırmasının sebebi
          Bir annenin çığlıklarının evi bir mezar taşı
          Çocuğun parçalanmış bedeni ise  bir avuç toprak tı.
          Acı, bir delinin bildiği yolun son durağı
          Sessizlik ise o kız çocuğunun verdiği son nefesin son hatıralarıydı.

Kargo nun ilk bolumlerini tekrar okudum ve kendimden nefret ettim ama hakaret almadan içim rahatlamayacaginicin o zamana kadar bekleyecegim sonra ise yazma stillerini ve 3. bölümde Erva nin yazdığım dönemde gereksiz ama trend sarkilari soyleme kismi gibi yerkeri degistirecegim...Düşüncelerinizi söylerseniz sevinirim