esma

çünkü sonbahar turuncu yapraklar
          sigaramı söndüren hafif bir rüzgar
          

belki de aşık oldun bensizliğe

baharı beklerken güze boğulmuş bir çiçek
          gülümsemeler gibi o da solup gidecek

güneşin ufka değdiği yer 
          oraya git ama yine gel

alıversen kalbimi birden bu gece de 
          kalsan bir süre yanımda

çocuk gibi kahraman ve kadın gibi hep giden
          kaldığım yerler çok uzak sana artık
          gülüşlerin yabancı artık bana
          bomboş vagonlar kırık camlar bavullar
          kara trenlerinim sana

Bir adamın izine yan

gülsen de ağlasan da neye yarar
          asırlardır yakar mevzular

yıllar önceydi çokta güzeldi

inan bana 
          aramızdaki duvarları 
          yıksam yıkarım şu an 
          ama baştan başlayamam