22.Bölüm Alıntısı
Benim de ceketimi fortmantoya,kendi ceketinin yanına asarken bir anda,"Yıldırım,"dedim.
"Efendim?"Dedi anında.Merakla yüzüme bakarken gözlerimi ağır ağır kapatıp açtım.
"Hayat beni zaten çok yordu.Sende yorma olur mu?"Dedim.
Dudakları şaşkınlıkla aralanırken donmuş gibiydi.Kendine gelmek için başını iki yana salladığında benim başım ağrımaya başlamıştı.Bir anda giren keskin ağrı ile gözlerimi kapatıp açsam da Yıldırım'ın konudan sapmaması için istifimi bozmadım.
"Yok,yormam.Ben seni zaten yormam.Niye yorayım? Gerçekten düzgün bir adamı-"Sözünü bölmesinin sebebi,benim duvara yaslanmayı bırakıp ona doğru ilerlemem oldu.
"Yıldırım?"Dedim tam önünde durduğumda.
"Efendim?"Derken yutkunuyordu.
"Az eğilsene."
"Ne?"Beklemedik bir şey söylediğimin farkındaydım ancak şuan tam vaktiydi.
Hafif eğildiği sırada yüzümü yüzüne yaklaştırdım."Az sus be adam,zaten başım ağrıyor."Dedikten sonra Yıldırım'da daha fazla dayanamamış olacak ki dudaklarını,dudaklarımla buluşturmuştu.