Zihnimin en ıslak gününe...


Yağmurun en şiddetli olduğu vakitte , üşümüş elimi cebimden çıkarıp, yağmurların avuçlarıma dolmasını izledim. Tanrıyı hissetmeliydim. Tanrı hislerimi duymuş olacak ki gökyüzünde kükredi. Onun emriyle bütün bulutlar dağılmıştı. Kuru rüzgar, yağmur damlalarıyla birlikte yüzüme çarpıyordu. Başımı köşe başına çevirdiğimde kimse yoktu.
Tanrı ile başbaşaydım. Ben yeryüzünde, o heryerdeydi.