🍀Sanmıştım ki ulaşabilirim.
Hayalini kurduğum o anlara
Kuvvetle yürüdüm o sebeple 
Bir sebep olmadan inancımla 
Devam ettim yol olmaya pes etmeden
Düşündüm ki herşeyimi verirsem 
Gözlerimin önüne serilir her şey 
Sahip olacağım sonunda, dua ediyorum her gün 
Yalnızca önüme bakıyorum koşarken
Bu karanlık tünelin sonunda yer alacak parlak bir ışık
Koştum durmaksızın, hapsoldum umuda 
Evet görmek istedim o ışığı 
Düşündüm biraz daha ileri gitmek zorunda olduğumu
Elimi uzatırsam ulaşabilirim sanmıştım oysa 
Ama neden aynı yerde koşup duruyormuşum gibi geliyor bana? Yetmedi mi daha?
Koşmak istersem yeniden, kendimi zaptetmeli ve kalklmalıyım ayağa 
Ama çok fazla şey var gerçekliğimi ele alamamı zorlaştıran
Beni yıkmaya çalışıyorlar sanki 
Dayanıyorum ama mağlup olmak istemediğim için 
Bütün benliğim ile gerçekleştirmek istediğim bir hayal bu
Ama neden daha da zorlaştırıyor işimi?
Neden görmüyor ne kadar hevesli olduğumu?
Oyun mu oynuyorlar benim ile?
Yok fazla beklentim, bu var yalnızca
Daha fazla zaman geçtikçe, daha da harap oluyorum bende
Neden salivermeliyim kendimi dünyanın sorumluluklarının içine?
Neden katlanmak zorundayım bu bütün acılara?
Dünya bırakmayacak beni bir başına
Benim hatam olmadığını söylemeye çalışıyorum kendime
Göz ardı edip saklanabiliyorum sadece 
Tanrı ne olur duysun sesimi 
Elimden gelen bu 
Dikenlerle dolu bir yolda yürüyebiliyorum sadece 
Ancak kapatıyorum gözlerimi haykırıyorum kalbimden, dua ediyorum hayalim için.
🍀