b

dışı sükûn ile zahir, derunu mahşer

üstüne titrediğim her şeyi yitirmeyi öğrendim

yetişmem gerek yazgıma

ne olur beni anla, damla damla tükeniyorum

canımla besliyorum şu hüznün kuşlarını

ellerimin aradığı ellerindir geceler boyu

yoksa sen meylettiğin kuru sureti, sevgili mi zannediyorsun 

senin güzel gözlerini görecek bu satır benden bin misli ziyâde bahtiyardır

aşabilsem
          boğulmalarını ömrümün
          bir çocuk havliyle
          geçsem sevgisiz ıssızları

yüzün yakomozlanır akşam saatlerinde 
          kime çıkmaz piyangosu hüznün