@gezellingruhe
Of o ilk tanıştığımız zamanlar geldi aklıma birden... Dah adını söyleyemezdim.
@ruhestunee öyle söylenir mi? duygularıma ihanet etmeyiniz lütfen, herkes öğrenirse ne yaparım?
@ruhestunee çok geçmişi yad ettik bugün ondandır. ben de söyleyemezdim ki şimdi ezberleyecekmişim gibi sürekli söylüyorum.
au ciddiyim hanımefendi....
Teklifiniz kabul edildi, müessesemizden gelen bilgilerle bize aitsiniz.
@ruhestunee zaten size aittim hanımefendi, kabul etmenizi bekledim sadece zaman su gibi akıp geçerken.
i can't save us, my atlantis.
yaram kanıyor, diyorsun. nerede diyorum. düşünüyorsun uzun uzun sanki dünya sona ermeyecekmiş gibi. hangi birinin kanadığını bilmiyorum ki, göğsümdeki kanıyor sanırım, diyorsun. ikimiz de kapanmış bir yara sanıyoruz onu, halbuki en çok kanayan, sızlayan o yaraymış. acısına alışmışsın meğer, görmemişsin onu. yine soruyorum, nasıl kanadı bu kadar, her yere gönlünün kanından yağmış? sesi, diyorsun. sesini duydum, tam şuraya fısıldadı diyorsun. o kadar güzeldi ki, görmedim, duydum. yemin ederim özlemdi sesi, özlemimdi. nefesimmiş, benliğimmiş. yaşamım ve ölümümmüş o. gelmiş, nasıl yaşanır öğretmiş ve yarasını açıp gitmiş. ben de yaşamayı öğrettiği gibi unutmuşum. nefes alıyor muyum yoklamaya gelmiş sanki fakat nefesimi alıp giderken nasıl nefes alırım ki ben, diyorsun. beni de nefessiz bırakıyorsun. benim nefesim de beni nefessiz bırakıyor. özlemim, yaşamım, benliğim. beni, bana terk ediyor. hiç oluveriyorum oracıkta. benden, bana bir şey kalmıyor zehir misali sevgim dışında.
c. lily
kalabalık... için, çevren, zihnin o kadar kalabalık ki kendi kendini, kendinden sürgün ediyorsun. sahi, kimin sürgünü bu? herkese çiçekler açarken kendinle baş başa kaldığında solan senin mi yoksa herkese kendini iyi göstermeye çalışıp fırtınaların mahkumu olan senin mi? her kimin olursa olsun bu sürgün sensin, yıpranmış, arayışlarda kaybolmakla lanetlenmiş ruhunun da sürgünü. ruh da olsa beden de olsa kasvet dolu, gökyüzünün ağlamaya meyilli olduğu zamanlar bunlar. geçer, elbet geçer ama izlerini ruhunda mıh gibi taşıyacaksın. o izler acılarının birer anısı, pusulası olacak. bazılarını hatırladığında göğsünü delip geçecek. işte o an diyeceksin ki, "olan oldu, zamanında kendimden geçtim. yine geçmeyecegim." kendi kendini büyüteceksin bir nevi. yaralanı kimseye muhtaç olmadan saracak, annen, baban, kardeşin olacaksın kendine. hiçbir şeyin sonu değilmiş, anlayacaksın. keza hiçbir şeyin başı da değil. hayatı sen başlatıp, sen bitireceksin neticede kendinden başka kimsen yok, olmadı da. yalnız doğdun, kimse birileriyle doğmaz. bundan mütevellit diyorum senin başlangıcın ve senin sonun. senin sürgünün ve senin felahın. yıllarca hüzünlerde ve karanlık dehlizlerde boğulan kalbini felaha kavuşturamayacaksın belki de artık çünkü hak etmediğini düşüneceksin. hak ettiğini anladığında ise "tekrar kendimden geçemeyeceğim." sözünü çoktan çürütmüş olacaksın.
c. lily
@sillage07 doğrusunu söylemek gerekirse taslaklarımda var ama düzenlenmesi gerekiyor. yazın vakit bulursam eğer sözüm olsun yayımlayacağım, olur mu?
“Birden ayrımsadık ki ayrılık orda başlıyor
Tam da çiçeklerin sulanmadığı yerde
Konuşacak bir şeyler bulamıyorsak günboyu
Derim ki ayrılık gündemdedir ne yapılsa
Ve sen bütün ayraçları kaldırdığını sanmıştın
Ama unutmuşsun yine de ayrılık ayracını”
@ladysyrinx bu çok güzel bir şiir, ayrılık gibi gerçekten de. en son yaşadığım ayrılık gibi bu şiir, teşekkür ederim
https://youtu.be/zb9khwFbW_s Sever misin bilmem ama aklıma düştün bir anda...
sağımdaki koca yük, yalvarırım bırak peşimi.
https://youtu.be/LCJ16o8g0J8
"insanlar bu dünyada birbirlerini ne kadar nadir anlıyorlar."