az önce bir kız şöyle diyordu, “13 yıldır her canım yandığında ağlıyorum ama ağlama sebebim hep aynı konu oluyor.” sakince titretti bu cümle beni. düşündüm, gerçekten bende de böyle miydi? ağlayıp durmalarım, nefesimin burnumda hevesimin kursağımda kalışları bu yüzden miydi? bu yüzden mi ne çocuk ne gençtim? 19 yıllık mıydı benimki? yıllanmış mıydı?