Ah sen ejderiya, gel gidelim. Yoksa uzun bir geçmişten kalma yeni bir acıymış gibi hissettiğim yarayı taşıyorum. Ve seni çok özledim Fatma. Adını zikrederim çünkü seni fazla fazla özledim. Adın hep burada kalacak sonuçta sen yoksun yanımda. Olsun deyip susuyorum. Sol yanımın sensiz yanına bakıyorum sonra sessizce ağlamaya başlıyorum. Neden buraya yazdığımı merak etmeyeceksin. Ama olsun. Olsun. Merak etmemende bir şey artık benim için. Çünkü ben yeni olan her şeye bir cahil gözüyle bakıyorum. Senin gitmen doğal çünkü sende yeni bir huy edinmişsin. Bu yeniliği sana yapmanı söyleyen bendim ama senin gitmen için değildi. Belki tüm bunlar olmasaydı ölüm bizi bulmadan her anımızı mutlu geçirmek için çabalardık. En azından ben öyle yapmaya çalışırdım. Çünkü anladım seni kaybedince bir daha kaldıramayacağımı hiçbir şeyi. Ben aptaldım, yanımdayken tutamadığım bir seni. İki ucu boklu değnek benim yaptığım. Pişman olsam da aklımı yitirircesine geri gelemeyecek olan sen ve özür dilesemde yaptığım tüm saçma şeyler için tekrar düzelmeyecek. Neyse telafisi yok, anladım. En iyisi biraz uyumaya gitmek uyumak istememe rağmen. Bu yazı ulaşması gereken kişilere ulaşır inşaAllah. Gitmeden önce son bir şey daha benden sana. Aklım başını alıp uzaklaştı yakınımdan bir baksan etrafına belki senin oralardadır. Niye benim oralarda olsunlar, demişsindir belki. En son seni düşündüm. En son sen kaldın aklımda ve sabahına yitirmişim her şeyimi. En güzelime emanet ol güzel insan.'