Gökyüzünün Melikesi

Yio benim için pembe

Bazen "Hadi artık! Bizim insanlarla buluşmamızı daha ne kadar erteleyeceksin. Bizim yarım kalan hikayemizi ne zaman tamamlayacaksın. Ne zaman ulaşacağız ait olduğumuz kalplere?" Diye yalvaran bir sitemle içime fısıldıyor Umut Işığı.  Diğer yandan "Sabırlı ol. Bizi eskisi gibi aceleye getirme. Biraz daha birikim yap. Biraz daha aç gözlerini gör eksiklerimizi. O zaman  o yüreklerde daha kalıcı emareler bırakıcaz. Ama öyle boşlamada bizi. Tek kelime olsada devam et her gün hikayemize. Bu sana da iyi gelecek" Diye bir Umutla fısıldıyor. Bense bu fısıltılar arasında aniden hiç ait olmadığı halde hadsizce zihnime girmiş bir düşüncenin peşinden gidiyorum. O benim ait olduğum, olacağım bir şey mi bilmiyorum ama peşine sürüklendim gidiyorum. Hayali bile çok güzel çünkü. Fakat bazı acı gerçekler olmasına rağmen o hayalleri kurmam aptallık mıydı? İşte bunu kestiremiyorum.

İyi akşamlar tatlış 

Umut Işığını yayından kaldırdım.
          Çünkü olaylar çok hızlı gelişiyordu. Bölümlerde çok fazla eksik ya da kaçan şeyler oluyordu. Bende düzenleyip karşınıza daha iyisi ile çıkmak istedim. Onları yayınlamaktan kaldırmış olmak benim için zordu ama en iyisi de buydu. Daha iyi halleriyle karşınıza çıkacağım güne kadar kendinize iyi bakın 

Biliyorum umut ışığını çok boşladım. Şu sıralar. Bir seneryo ve hikaye üzerinde çalışıyorum. Bu çalışmalarım bittiği an artık tamamen döndüm kurgum Umut Işığı olcak inşallah hepinizi seviyorum  okul derslerim zaten çok yoğun özel hayatımda da bir takım olaylar yüzünden cidden hiç yazmaya vakit bulamıyorum. Ama inşallah en kısa zamanda seri ve disiplinli yazmaya dönücem o zamana kadar kendinize cici bakın ✨

Aslında şunu fark ettim. Benim yazma serüvenim yazmayı öğrendiğim ilk an başlamamış. Daha öncesine dayalıymış. Dün kendim hakkında boş defteri açıp uzun uzun bir şeyler okuduğumu dediler. Ve evet defterde hiçbir şey yazmıyor. Sadece kafamdan. Yani aslında resmen bunun için doğmuşum. Ama zamanla kendimi köreltmişim. Kendimi yetenekli, kalemi kuvvetli bir yazar hissetmiyorum. Çok basit bir yazar hissediyorum. Aşşırı basit bir yazar. Şuan bir ton hayalle yazdığım Umut Işığı kurgumu bile yayımlamaktan kaldırmak istiyorum. Korkuyorum. Cidden çok korkuyorum. Eserim basılır ama başarılı olmazsa insanlara istediğim etkiyi veremezsem diye çok korkuyorum. Ben cidden kalemi çok kuvvetli başarılı bir yazar olmak istiyorum ama aynı zamanda da çok korkuyorum. Başarısız olmaktan çok korkuyorum.

Selaaam. Buraya biraz iç dökmeye geldim. Biliyorsunuz Umut Işığına uzun süredir bölüm atamıyorum çünkü Işık karakterinin acılarını ve geçmişini daha detaylı ve derin yazmaya çalışmak beni oldukça yıprattı. 50 bölüme biter dediğim kurgu aslında 50 bölümden daha uzun bir macera olacağını fark ettim. Olayları hızlı hızlı geliştirmek de Umut Işığı'nın ruhunu öldürdüğünü fark ettim. O yüzden daha da hızlı yazacağıma emin oldum yeni bir kurgum ile karşınıza gelicem o da Tutsak. Bu tabikii Umut Işığına bölüm gelmiycek anlamına gelmez. Tabikii gelicek. 5. Bölümü en kısa zamanda yayınlayacağım. Ama dediğim gibi Umut Işığı benim için çok özel ve biraz daha ağır ve sindire sindire yazmak istediğim bir kurgu. Şimdiden anlayışınıza sonsuz teşekkürler ✨

Size kendi kurgumla ilgili bir şey itiraf edem aslaaa Umut'u çok yakışıklı biri hayal etmedim istesem de edemedim sbsbsnndnd

kafamın içinde bir sürü kurgu var ama bilin bakalım kim yazmaya üşeniyor?

Selaaammm wattpad de ilk hikayemi yazdım hadi okuyum gelin sonra burda konuşak