nereden başlamalıyım bilmiyorum, ya da başlamalı mıyım onu da bilmiyorum. bir şeyi özledim, neyi özlediğimi bilmiyorum belki de kendimi özledim, "eski ben"i özledim çok değiştim aslında, eskiden çok geç uyurdum şimdi benimle birlikte sabahlasın diye kızdığım arkadaşım bana şaşırıyor sen bu saatde uyuyup bu saatde mi kalktın diyor, fazlasıyla yoruldum bir çok şeyden, içimde nedenini bilmediğim bir kırgınlık ve korku var, çoğu şeyden korkuyorum, sevdiğim birini kaybetmek en başında yer alıyor, aklımda durmadan konuşan biri var, bir cümleye bin anlam yüklüyor bu kişi, susmuyor asla, kaybetme korkumu tetikliyor. Sanki düşüncelerim bir kütüphane ve ben o kütüphanede kaybolmuşum gibi, karmaşık bir kütüphane, istediğini değil bulduğunu okuyorsun. Eskiden kendimi severdim, şimdi heryerimden nefret ediyorum.Fazlasıyla değiştim ben, kendimi tanıyamıyorum artık. Kimim ben? Tüm arkadaşlarım ölmeyi isterken beni hala yaşamaya sürükleyen ne? Benim de yaşadığım olayalrı bana anlatıp yaşamayı hak etmediklerini söylüyorlar, peki benim de aynılarını yaşamama rağmen yaşama nedenim ne? Uğruna Yaşıyacak neyim var ki? Yorgunum,yoruldum ama etrafımdakiler benden daha kötü haldeler, yardım isteyemiyorum, sadece onlara moral vermeye çalışıyorum, bunu yaparken kendimi kaybediyorum.