İçime giren soğuk buz kütlesi yaşamıma son veriyor. Sonra tekrar doğuyorum, doğar doğmaz çoğu duygunun esiri oluyorum. Kimi zaman imkansızlığı tadıyorum. Çoğu zaman çaresizliği, kimi zaman ise engin denizin hırçınlığını... Düşüyorum, ihanet ekleniyor birde yeni hayatımın ilk basamağına. Olduğum yerde kalıyorum, uzatılan eli beklerken zamanda kayboluyorum. Bu kez soğuk kütleyi ben yaratmıyorum, düştüğüm çukurun içindeki okyanus yaratıyor, beni. Yine de tekrar doğuyorum birgün ölüceğimi bildiğim halde... PARAM PARÇA BENİ TOPLAMAK İÇİN YENİDEN DOĞUYORUM. HER DOĞUŞUM ÖNCEKİ ZAMANDAN KAZANDIKLARIMI ALIYOR VE BEN ELİ BOŞ KALIYORUM. ÖLÜYORUM SONUNDA BAŞKA BİR ŞANS KALMIYOR CÜNKÜ,  ÖLÜYORUM...