Bir gece yarısı saat 4 buçukta yine hayalere dalıyorum, en sevdiğim diziden bir kaç bölüm ve seni hatırlatan bir filmden sonra seni dinlemeye başladım. Fall out Boy, yüzünün güldüğüne dişlerini çıkartarak sırıttığına eminim bunları okurken. Ve o en sevdiğim dizi var ya ondan öğrendiğim bir şey de inanmak oldu. Ve ben bir gün bu yazdıklarımın hepsini okuyacağına inanmak istiyorum. Belki sana olduğunu bilmeden, belki de yazdığım her bir satırı gözlerini düşleyerek yazdığımı bilerek olucak ama okumanı umuyorum.. Belki de iyi yapanlar hep örnek alınmamalı fakat bu bir bilim kurgu. Biz ise gerçeğiz, senin güldüğünde ay ışığını anımsatan gözlerin kadar gerçeğiz biz.