Kalemden can akıyordu sanki,canından can katıyordu harflere ve susup dinliyordu geceyi. Gecenin istedikleri akıyordu kaleme. Gece isteyebilirdi bunları ancak çünkü masum bir kızdı o sadece oysa yazdıkları canice... Son cümleyi bitirdi ve sağ köşeye bıraktı imzasını. İmzası olmalıydı bu, gülü andıran sembolle bitiriyordu tüm satırlarını ve onunla başlatıyordu insanların kabuslarını.
Eğlenmiyordu bu yaptığından, zevkte almıyordu. Oysa insanlar ondan bahsederken yaptıklarından mutlu olduğunu söylüyorlardı. Ancak o sadece yazıyordu, yazıyordu durmak bilmeden yazıyordu.
Tehlikeli biri değildi aslında, nefrette etmezdi kimseden aksine hep çok sevmişti. Belki de içindeki sevgi onu bu hale getirmişti. Ne vardı ki halinde? Vicdanı rahattı sonuçta unutuyordu,herkesin aksine o unutmayı çok iyi biliyordu.
Ezberlerdi o herkesi,herşeyi. Bir anlığına benliğine işlerdi ezberlediklerini ve o oluveriridi. Belki de onun problemi buydu. Hiçbir zaman kendi olamamıştı,hep bir başkası olmuştu.
Hayır,bir problemi yoktu onun. Güclüydü o sadece. Kimsenin olamayacağı kadar güçlü, farklı, sinsi ve Cani...
"Yeni bir hikaye, merak eden olursa beni haberdar etsin."
