luna

Senin verdiğin anılar bile bulanıklaşmış, yıllardır o kadar ölüsün.

ulan naber la wattpadi açayım dedım bı

Buralardan çoktan göçüp gitmiş okuyucularım, her birinizin gözlerinden öperek yeni yılınızı kutluyorum. Hepinize bolca sağlık, mutluluk ve başarı diliyorum. İyi ki varsınız!

-Şair Öpücüğü-
          
          Eski metinler okuyorum,
          Ne garip şeyler kardeşim?
          Acı kahve, acı çikolata, acı baharat...
          Yanında biraz da ucuz şarap.
          
          Bazen tanrıları okuyorum,
          Onları anlarken egom büsbütün başka.
          Kimisinin peygamberi oluyorum,
          Dilimle insan biçiyorum.
          
          Everest'e bakıyorum göz ucuyla,
          Acaba onu da mı körpeler yarattı?
          Göğe çeviriyorum gözlerimi,
          Kuşkusuz oranın ilahı buradan farklı!
          
          Asmaya, kesmeye götürüyorlar beni.
          Dilim çok arsızmış,
          Boyun eğip kıs kıs gülüyorum,
          Kuşkusuz benim varlığım diğerlerinden ayrı.
          
          Sözlerim bildiklerim, gözlerim gördüklerim,
          Geçmişim ve geleceğim daha anlamlı.
          Bunu ben değil onlar söylüyor,
          Benim kameramı yalnız tanrı biliyor.
          
          Deux, eins, tre.
          Acaba peygamber hangi dili biliyor?
          Okları çevirmeden bana
          Usulca beni izliyor.
          
          Aynalar kırıp çömlekler yapıyorum,
          Hepsinden kendimi görüyorum.
          Berrak sulara kendimi gömüp
          Amon'la günümü bitiriyorum.
          
          Tabuttaki kemiklerin tamamı,
          İki yüz altısı benim;
          Çöpteki yüz yetmiş üç ise lanetin,
          Omurgasızları sevemiyorum.
          
          Eins, deux, tre.
          Bir, iki, üç.
          Zambaklara dörder öpücük,
          Dionysus'un gölgesini dudaklarıma veriyorum!
          
          Bella ciao,
          "J'embrasse tes lèvres"!
          Kemikleri sana yedirip
          Kendimi geri mumyalıyorum.
          
          Kuşkusuz bir sonraki fotoğrafımda,
          Bir sonraki evreni çekiyorum.
          Başıma gelenler pek kötüymüş,
          "À bon chat, bon rat sevgilim!" diyorum.
          
          Kendi laflarımı değil,
          Eski rahip palavralarını satıyorum.
          La Fontaine olmuş cübbelilerin
          Kavallarını uzaktan dinliyorum.
          
          Büsbütün benden sanıldı buraya dek,
          Ben buna "şair öpücüğü" diyorum.
          Gözlerimi devirirken
          Her bir dudağı şehvetle öpüyorum.
          
          Güzel dudaklar kirlenmez;
          Kendi sözlerimi aralara iliştiriyorum,
          Gören anladığı vakit,
          Ona cennetten arsa vadediyorum!

Yıllardır severek okuduğum "Cüneyd" şiirinin (ki biyografimde de bulunur.) yayılması, yıllar sonra yeniden bir okur kitlesine sahip oluyor olması sebepsizce hoşuma gidiyor. Türk edebiyatı gerçekten çok zengindir; gerek tarihiyle, gerek diliyle, gerek coğrafyasıyla... Bu muazzam kültürü unutmadan ilmek ilmek işleyerek öğrenmek yalnızca benim değil, hepimizin görevi. Canlarım, her şeyden önce şunu unutmayın ki, bir toplumu beslemek veyahut zehirlemek sanatından geçer. Sanat öyle büyük bir güçtür ki yalnızca insanı değil, toplumları ve zamanları etkisi altına alabilir. Önce tarihinizi, ardından sanatınızı öğrenin. Ardından Dünya sanatına bakının. Eğer ki kendi kökeninizi objektif bir şekilde öğrenmezseniz çok kolay manipüle edilip yanlış hayranlıklara kapılırsınız. Elimden geleceğini bilsem okumaya hevesli her çocuğun önce gözlerinden öper, ardından tüm bildiklerimi öğretirdim. Uzun zamandır yeni bölüm atamıyorum çünkü yorucu bir süreçteyim. Bildiklerimi genişletip öyle size aktarmak istiyorum. Yakın zamanda bölümleri editleyip bazı hatalarımı düzeltmeye başlayacağım. Aktif olan yazılarım bittiği vakit çok başka senaryolar ile yeniden sizlerle olacağım. Eğer aranızda dertleşmek veyahut konuşmak isteyenler olursa belli ettikleri vakit kendilerine ulaşabilirim. Her birinizi gözlerinizden öpüyorum canlarım, buradaki küçücük okur ailem benim için değerli. Hepiniz benim için değerlisiniz. 

Günaydınlar efendim, shame beş bin okuma için çok teşekkür ederim. Birkaç aydır müsait olmadığımdan yb atamıyorum ancak telafi edeceğimin sözünü içten bir şekilde veriyorum. Oylarınız, yorumlarımız ve desteğiniz için çok teşekkür ederim. Diğer ficlerimi ve panomdaki şiirlerimi okumayı unutmayın! apri veyahut luna, ne derseniz deyin sizleri kocaman öpüyorum!!!

And now that I'm without your kisses
          I'll be needing stitches

-Elma Şekeri-
          
          Paramı şarapçıların sahaflarına sattım,
          Doğmadan büyüdüğüm için tüm günah benim.
          Çocukluğun hafif esintisi hiç üstümde olmadığından
          Üstümdeki bu yorgunluk ve bıkkınlık hiç geçmedi.
          
          Çocukluğumu sattım deniz kıyılarında,
          Uzun uzun sahili dinledim.
          Sonra balmumu erittim Güneş'in altında,
          Şekilden şekile girdim.
          
          Ne güzelmiş o pamuk şekerler,
          Oldum olası sevemedim.
          Pek tatlıymış elma şekeri,
          İçinde kim yaşardı hiç merak edemedim.
          
          Arada bulutlara baktım,
          İlahlarını tanımak istedim.
          Onu da öğreten olmadı,
          Kendi kendime öğrendim.
          
          Ne güzel şeymiş çocuk ruhu,
          Dinledikçe yaşamak istedim.
          Şimdiki aklıma beraber hep dedim,
          "Keşke koparmasaydım ipleri."
          
          Renkleri, sayıları, günleri, ayları saydım.
          Sonra sıkıldım tersten saydım.
          Ellerim önceden çok küçükmüş,
          Neden büyüdüğünü bir türlü anlayamadım.

-Virgül-
          
          Hiç sevmiyorum sonları;
          Her yerden her şekilde
          Yeniden ve yeniden başlamayı,
          İlkmiş gibi değil de
          Devammış gibi davranmayı seviyorum.
          
          Belki de bu yüzdendir
          Çokça virgül içeren ve
          Bir şekilde bir yerden devam eden
          Sonu zor gelen cümlelerim.
          Her cümlemin sonu koca bir virgül.
          
          Hepsi diğerleriyle bağlantılı,
          Hayatımın ta kendisi
          Bahçede ölmüş çocukların,
          Onların hayallerinin devamı.
          Eğilmeyen tek virgül benim.
          
          "Nokta kadar menfaat için
          Virgül kadar eğilme." diyorlar,
          İnsanları yakmak için nokta eklemektense
          Koca koca virgüller kullanıp
          Her cümlemin sonuna bir gül eklemeyi seviyorum.
          
          Her çocuğun gözlerinden öpüp
          Ellerini ısıtıyorum,
          Onlar da koca bir nokta olmadan önce
          Virgüllerin değerini öğrettikten sonra
          Parlak ambalajlı şekerler veriyorum.
          
          Herkesi az biraz sevip hepsine yol veriyorum,
          Benim için üzülmelerine gerek yok.
          Küçükken kalbime raf taktım
          Sevdiklerimi sığdırmak içindi bu çözüm.
          Hak edene hem hayatımda hem kalbimde yer veriyorum.

-Asma-
          
          Salkımda onlarca koruk var
          Küçücük bebekler hepsi
          Üstümde biraz melankoli var
          Kocaman kazma her biri
          
          Şanlı sofralar ve bağlar
          Benimle evlenir misin dedi
          Laf ağızdan bir defa çıkar
          Şimdi yaşsızlık tek teselli
          
          Onlarca bağ bahçe
          Hepsinde birkaç kedi nöbetçi
          Dokunmayın toprağa
          Tamamı bizim için yeterli
          
          Yine başı ağrıyor
          Her zamanki gibi yine hasta
          Biraz bizi de düşünse keşke
          Belki severdi bizi
          
          Asmanın altında yatıyorum
          Hava esiyor aynı küçüklüğüm gibi
          Lütfen dokunmayın bir şeye
          Büyümek istemiyorum dedi