Karanlıkta kaybolmuş küçük bi çocuk gibi şimdilerde ruhum. Bin parçaya bölünmüş camdan bir kalbim var benim. Asla gerçek olmayacak çok güzel hayallerim var. Bir de beni hayatta tutan mavi umutlarım... Belki çok üzüldüm belki çok kırıldım ama ne olursa olsun hâlâ gülümsüyorum ve hâlâ dimdik duruyorum. 
Ben kim miyim?
İnanın ki bunu henüz ben de bilmiyorum...
🍃🍃🍃
Lacivertine sığınıyorum gökyüzünün.
Biliyorum ki bir tek o görür beni,
Bir tek o anlar...
Camdan bir kalbi olan bu kızı bir tek o dinler. 
Mavisinde kayboluyorum denizin.
Biliyorum ki bir tek o korur beni,
Bir tek o sever.
Kırılmış ve derin yaralar almış bu kızı bir tek o sarar.
Bir çift camın ardından seyrediyorum tüm dünyayı:
Umutsuzluğa kapılanları, benliğinde kaybolanları, kaybedenleri, sevenleri, çok sevenleri...
Sahteliklerden arınmış bi umut bırakıyorum onların o güzel kalplerine.
Ve biliyorum ki umut tek çare...