Ja, weer een bericht over de aanslagen.. Ik wil dit niet, omdat het beter was geweest als het niet nodig was geweest, als dit niet gebeurd was. Toen ik het vanmorgen hoorde, een aanslag op vliegveld Brussel, was ik de rest van de dag aangeslagen, op het moment dat ik probeerde te volgen wat er precies was gebeurd volgde er nog een aanslag.
Ik was verslagen, ik ben het nog steeds, hoe kunnen mensen dit doen? Wat drijft hen tot zoiets?
Maar wat me nog meer deed waren de reacties erop. Naast medeleven naar de slachtoffers en familieleden, wat er ook echt wel was, was er haat, haat onderling.
Mensen die haat zaaiden tegenover de vluchtelingen, mensen die haat zaaiden tegenover de mensen die het voor de vluchtelingen opnamen, mensen die haat zaaiden tegenover de mensen die de #prayforbrussel verspreiden in plaats van #prayfortheworld. Waarom? Waarom deze haat? Moeten we niet nu er zijn voor de slachtoffers in plaats van discussies te voeren waar niet uitgekomen gaat worden? De woorden die ik heb gelezen, de woorden van haat, díe woorden sneden door mijn ziel. Nog veel dieper dan het bericht van de aanslagen.
Laten wij proberen liefde te uiten naar de medemens. Ongeacht zijn of haar mening. Laten wij proberen elkaar te respecteren, ongeacht allochtoon of autochtoon, vluchteling of vrij burger. De een is niet slechter als de ander, niemand is minderwaardig, laten we dat proberen te onthouden.
Verspreid liefde! Dat is het enige wat wij kunnen doen, het enige wat wij móeten doen!
Alsjeblieft, probeer het, probeer niet te veroordelen voor je de situatie kent! Elk mens heeft liefde nodig, niemand verdient haat!
Liefde, voor jullie!♡
