Bir duralım ya, bir duralım. Şu bize verilene bir bakalım ya. Neden bu kadar telaş.
Sarılamıyoruz birbirimize, üzgünken ya üzgünken. Yaralıyken herkes, yaşlar gelirken gözlerinden.
En ihtiyacın olduğunda yapabildiğin bir tek dizini sıvazlamak mı.
Kendimizi öylesine yitiriyoruz ki, kalamıyoruz hiçbir şeyde.
Ne kendimizde ne zamanımızda ne de sevdiğimizin yanında.
Ve bir ölüm daha.