مسعود بزرگ

آن که رخسارِ تو را رنگِ گل و نسرین داد
          
          صبر و آرام توانَد به منِ مسکین داد
          
          وان که گیسویِ تو را رسمِ تَطاول آموخت
          
          هم تواند کَرَمَش دادِ منِ غمگین داد
          
          من همان روز ز فرهاد طمع بُبریدم
          
          که عنانِ دلِ شیدا به لبِ شیرین داد
          
          گنجِ زر گر نَبُوَد، کُنجِ قناعت باقیست
          
          آن که آن داد به شاهان، به گدایان این داد
          
          خوش عروسیست جهان از رهِ صورت لیکن
          
          هر که پیوست بدو، عمرِ خودش کاوین داد
          
          بعد از این دستِ من و دامنِ سرو و لبِ جوی
          
          خاصه اکنون که صبا مژده فروردین داد
          
          
          عیدتون مبارک باشه 
          بهترین هارو براتون آرزو میکنم در کنار خانواده 

نا امید شم؟

ولی این انصاف نیست .
          من تازه با تو آشنا شده بودم و الآن کللللی وقته که نیستی :(((

همچنان اینجام

دامی کجایی

دامی؟؟ 

داملا که بره دیگه_

دام‌دام صگ کیوتم بیا دیگه
          خاک تو سرت
          زشت
          مگه واتپد بی تو هم میشه......

ولی دلم تنگ شده.

دامی کجاست؟