ironizowanie

Cztery lata po tragedii, która rozniosła poukładane życie Indie na kawałki, dziewczyna wraca do miasta, sny które miewa od dnia tragicznego wypadku przeradzają się w rzeczywistość, niewyjawione sekrety zaczynają wypływać na powierzchnię, a w tym całym chaosie pojawią się oni. Nigdy nie widziała ich twarzy, jednak doskonale zna uczucie ich obecności. Dostrzegli ją, jednak nie mają pojęcia że również są obserwowani. Teraz kiedy elementy historii zaczynają powoli układać się w całość, Indie dostaje szanse aby przejąć kontrolę nad własnym życiem, ale czy wszystko jest na pewno takie na jakie wygląda..
          
          N. 
          
          

Hello, jest tu jeszcze ktoś? 
          Jakie tu się znajdują artefakty..
          Po tylu latach stwierdziłam, że jednak mam ochotę znowu coś napisać, za mną pierwsze 2000 słów, jeszcze drugie tylu i wypuszczam to w obieg..

Od dziecka opowiadano nam mity i legendy przekazywane z dziada pradziada, widzieliśmy zarysy sylwetek w kątach pustego domu, cienie podąrzające naszym krokiem, głosy wodzące nas w głąb lasu. Jednak w końcu dojrzeliśmy, a to co wydawało nam się prawdą stało się historyjkami służącymi do straszenia dzieci, a wszystko to co powodowało dreszcz na karku, stało się zwykłym przeciągiem spowodowanym otwartym oknem w sypialni. A co jeśli nic z tego nie było przewidzeniem? Co jeśli wszystkie te potwory, przez które chowaliśmy nogi pod koc istnieją? I w końcu przyszedł czas abyś na nowo uwierzył w to przed czym przestrzegały nas legendy..
          
          ~House of the gods
          
          Widzimy się wkrótce..

Hejka! Moja przyjaciółka pisze książkę, której poświęca całe swoje serce ❤️ Jej marzeniem jest wydać kiedyś swoje dzieło, więc  z całego serduszka proszę, abyś w wolnej chwili sprawdził/a czy przypadnie Ci do gustu 
          
          W skrócie:
          - Age Gap
          - Grumpy x sunshine
          - Zakazana relacja 
          - Wątek kryminalny 
          
          https://www.wattpad.com/story/343598445?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=molszyna 

Po dwóch latach pisania, właśnie domknęłam „WIFI” 
          Dziękuję.

(Ważne dla osób czytanych WIFI)
          
          Cześć, na wstępie chciałbym podziękować każdemu kto towarzyszył mi przy tworzeniu historii Mateusza i Bianki, był to dla mnie.. jest i będzie jakiś fragment mojego serca oraz życia. Przywiązałam się do obu bohaterów, ale zaczynając pisać tę historię inaczej spoglądałam na świat i mimo ciągłych prób kontynuowania tego opowiadania.. w końcu oficjalnie zdecydowałam się zakończyć ją w tym momencie. 
          Nie chcę pisać czegoś co dla mnie będzie po prostu (wybaczcie słowo) gownem. 
          Próbowałam dokończyć to dla was, dla każdej osoby, która czyta moje wypociny. 
          Dziękuję wam z całego serca za każdy komentarz, gwiazdę i wyświetlenie, ale przede wszystkim za każde słowo, które przeczytaliście w „WIFI” 
           Dla mnie ta przygoda dobiegła końca. 
          A każdy koniec jest początkiem. 
          N. 
          
          

Opublikowałam właśnie coś nowego, klimatem odsunie się od WIFI - spokojnie wciąż będzie czuć melancholię (lekko mówiąc)
          Zapraszam zainteresowanych do przeczytania,
          Dlaczego taco?
          Od kiedy piszę, zawsze mnie ciągnęło do napisania czegoś, przy słuchaniu jego muzyki, mimo że nie nazwałbym się wiernym słuchaczem, to coś mnie ciągnie do jego twórczości. 
          

Napisałam rozdział 2600 słów, naprawdę dużo znaczył i mi się podobał, posiadał kilka osobistych fragmentów. 
          Napisałam go na laptopie, po czym przeżyłam na telefon i kliknęłam „zatrzymaj tę wersję” 
          Rozdziału nie ma. 
          

Potrzebuję dobrego fanfika 
          help! ASAP 
          

Ej mordki poszperałam po starych postach Guziorka i dostałam weny..
          A tak po za tym mam nadzieję, że ten upał się skończy - lubię angielską pogodę.