‏‎

Ben seni kırgın bakan güzel gözlerinden tanırım. Ben seni kahkaha atarken kanayan içinden tanırım. Ben seni gözyaşlarını silerken tanırım. Ben seni çığlıklarından, sessizliğinden tanırım. Ben seni güneşli bir günde değil, kara kışta tanırım. Ben seni kendine inancın bitmişken tanırım. Ben seni düştüğünde tanırım. Ben seni her anında tanırım çünkü kırgın gözlerini öpebilmek için, kanayan içinde çiçekler açtırabilmek için, kara kışta üşümeyesin diye, sessizliğinde sana ses olabilmek için, seni inandıra bilmek için. Ben seni hep tanırım cân'ım. Sen hep ruhumun derinliklerindesin. Kimse üzmesin, kırmasın güzel kalbini.

*ruhuma üflenen o kıymetli nefessin sen.

Canım kızım, saçını merhametle bir zaferi kucaklar gibi okşayacağım. 

Canım kızım, yumruklar savuranlar olacak ruhuna senin duvarlarını yıkmak için ama ben sana siper olacağım, sana sevgi nedir öğreteceğim ve bunu en çok benim gözlerimden anlayacaksın.

Sırtın yere gelmesin diye kendi sırtımı yere sereceğim bir gün vâr olursan kızım. Umarım ki her zaman gelip çalabileceğin bir kapım olacak. Dilerim ki göğsümde uyur, göğsümde büyürsün.