Frida

Arkadaşım hediye olarak pasta getirdi ama tek kişi için hacimce biraz büyük. Tatlıyla çok aram olmamasına rağmen sabah uyanınca aklıma geldi ve kahvaltıda pasta yedim. Tüm gün aklım pastada kaldı; eve gelince bir dilim daha yedim. Sonra komşumun oğluyla bir dilim daha yedik. Akşam acıkınca yine oturup pasta yedim. Şimdi hepsinden pişmanım 3 gün boyunca sadece pasta yerseniz hastanelik oluyormuşsunuz

Birbirini çok sevmek anlamında sevişmek?

Her gün bir avuç yetişkinin suratını çekmek zorunda kalacağıma, keşke öğretmen olsaydım. Daha çekilebilir olurdu.

Yazar bölüm atmış oh be OH BE

Arkadaşım evlenince Heated Rivarly’i nasıl izleyeceğim? diyor, Kocanla izleyeceksin?

Tüm gün eşek gibi çalıştıktan sonra eve gelip kuantum fiziğiyle ilgili makale falan okuyamam; tabi ki Wattpad’de Jikook okuyacağım.

Kurgularda, ilişkide “alıcı”konumunda olan karakterin genellikle ilk ilişkisini yaşıyor olması; buna karşılık “veren” karakterin daha hareketli bir gece hayatına sahip gösterilmesinin sebebi ne acaba? Özellikle daha az deneyimli karakterin bu şekilde vurgulanması falan?

İnsanın kendi duygularını tanıyamaması gerçekten berbat bir şey. İçimde sanki bir balon şişiriliyormuş gibi hissediyorum ama bunun stresten mi, heyecandan mı, yoksa özlemden mi kaynaklandığını anlayamıyorum.

Sen mutluysan ben ölürüm de ya, sıkıntı yok.

Birisi var. Önünde iki seçenek duruyor. Birincisi, hayatında arzuladığı her şeye sahip olabileceği bir yol; en iyi imkânlarla çalışacak, emek verip iyi bir yere gelecek. İkincisi ise benim. Benim ona verebileceğim tek şey, karşıma oturtup ağlatmak. Ve o, hayatın ona sunduğu bütün seçeneklerin sorumluluğunu almak yerine, hepsini benim üzerime yıktı.