seni de anlıyorum. çok sıkıcıyım bir kere. çok çetrefilli bir yolum. sen düz yollar varken tercih eder misin yolu uzatmayı? hayır, etmezsin. yalnızca ben ederim. bir kaç parça müzik daha dinleyebilmek adına. kendi içimde uzatırım yolları. yolları uzattığıma bakma, saçlarım hep kısadır mesela. uzatamam. oysa, onları kesmek için elime aldığım hoyrat makas benim kalbimi de oyar. yine de bilekleri kesmemek adına, bir veda bileti olarak keserim saçlarımı. ama elveda etmek için kaldırdığım elimi geri indirmeye gücüm yetmez bazen, bilirsin. bahsettim mi sana titremelerimden? çok konuşurum ama söylemeyi unutmuşum. titrerim de çok. çünkü bazen yaşayamadığım, yapamadığım her şey karşımda gülümser. bazı gülümsemelerin içinde en yaralayacısından kurşunlar yatar, bilirsin. çok konuştum biliyorum ama konuşmazsam, ölürüm ben. ölmemek adına bu haykırışlar. sonra, bazen yenilmişliğime ve haykırışlarıma geceler şahit olur sadece. omzumda taşıdığım yenilginin ağırlığı çökertir beni. göğüs kafesimde de bir sızı. nasıl anlatayım ben. yine de, kimsesizliğinle sabaha yeniden çıkmak gibi. öyle işte. geceyi mağlup edemeyen, güneşten hesap soramazmış, bilirsin. ama benim derdim güneşten hesap sormak değil, yalnızca gecenin bir vaktinde öylece yok olmak. bitti haykırışlar, bunun anlamını da bilir misin, işte bunu ben bilmem.
